Έχει ο Ερντογάν ανοίξει μια σειρά από μέτωπα. Μα τη κρίσιμη στιγμή με αντιφατικές δηλώσεις επιχειρεί να τα κλείσει όπως επί παραδείγματι εκείνο με την Αίγυπτο και τη Γαλλία που με νεώτερη δήλωσή του είπε πως δεν επιθυμεί πόλεμο με καμιά από τις δύο αυτές χώρες, αφήνοντας έτσι διάπλατα ανοιχτή τη πόρτα της σύρραξης με την Ελλάδα, επί του Καστελόριζου της οποίας από το πρωί διαδραματίζονται καθόλου τυχαία σκληρές αερομαχίες.
Ο εν τω Νάτο σύμμαχος επομένως ή θα πρέπει να έχει λάβει διαβεβαιώσεις της αδρανούσας συμμαχίας πως κάτω από το βάρος μιας συνθλιπτικής πίεσης η Ελλάδα θα υποκύψει και θα αποδεχτεί τον διαμελισμό της εθνικής της κυριαρχίας, ή πρόκειται περί πολεμοχαρούς ψυχασθενή που θέτει σε κίνδυνο ανάφλεξης όχι μόνον την ανατολική Μεσόγειο αλλά και τα νότια Βαλκάνια.
Δεν αποκλείεται να συντρέχουν και τα δύο. Προσωπική μου γνώμη είναι πως η Τουρκία στη μακραίωνη ιστορία της πάντα καιροφυλακτούσε όπως τ' αρπακτικά για την αδύναμη πολιτικά κοινωνικά και εθνικά Ελλάδα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την τραγωδία της Κύπρου. Τότε ήταν το ακροδεξιό πραξικόπημα που είχε γονατίσει την χώρα αποδυναμώνοντάς την, σήμερα είναι οι τοκογλύφοι της ΕΕ και του ΔΝΤ που από κοινού με την δεξιά εν τω συνόλω της την έχουν μεταλλάξει σε αποικία χρέους και τον λαό της περάσει σε καθεστώς οικονομικής αιχμαλωσίας.
Ε, αυτό λοιπόν που συντρέχει στον ουρανό του Καστελόριζου με τις τουρκικές υπερπτήσεις και την θρασεία έκδοση naftex που ακυρώνει το νησί, είναι μια παράσταση δοκιμασίας νεύρων έναντι της οποίας η χώρα μας θα πρέπει ν' απαντήσει όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1987. Ψύχραιμα και αποφασιστικά και υπό την προϋπόθεση πως έχει ελεγχθεί κάθε πιθανή παράμετρος υπονόμευσης της άμυνάς της από κάθε δυτικό παράσιτο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου