Από την Μαρίνα Βήχου
Ή εσύ θα ζήσεις ή τα παιδιά σου .. Διάλεξε !!!
Τις αφιερώνω στην αγαπημένη μου φίλη Λένα και στον καθένα εδώ μέσα που μπορεί να θεωρεί ότι υποτιμώ τους κινδύνους από τον κορωνοιο.
Υπάρχει ένας υπαρκτός φόβος σε όλους μας. Είναι ο φόβος του θανάτου του δικού μας και των αγαπημένων μας.
Στις δυτικές κοινωνίες σε σύγκριση τουλάχιστον με τις χώρες της Ασίας που ταξιδεύω τα τελευταία χρόνια αυτός ο φόβος είναι διογκωμενος. Εκεί οι άνθρωποι είναι συμφιλιωμένοι αρκετά με το γεγονός ότι αφού καβατζαρεις τα 60 πιθανά να σου χτυπήσει την πορτα.
Η αγωνία τους είναι το μεροκάματο, η επιβίωση, να βγει και η σημερινή μέρα. Όταν όλου του κόσμου οι λοιμοξιολογοι συμφωνούν στο ότι ο μεγάλος κίνδυνος από τον κορωνοιο είναι για τους ηλικιωμένους και τους ευπαθείς αυτό θα έπρεπε να μας καθησυχάζει.
Τουλάχιστον δεν κινδυνεύουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας και μεις οι ίδιοι αν πάρουμε κάποια στοιχειώδη μέτρα λογικά δεν θα κινδυνεύσουμε. Αντί γι'αυτό επικρατεί ένας ακραίος πανικός, ένας εγωιστικος ατομικισμός. Λες και ο Χάρος βγήκε Παγανια.
Κρούσματα, κρούσματα, δεν βλέπεις αυξάνονται...Ναι, σύμφωνοι, όμως δεν αυξάνονται οι διασωληνομενοι, ούτε έχουμε αύξηση θανάτων. Τιποτα. Στου κουφού την πορτα... Αν ο Τάκης κι εγώ φοβόμαστε? Ναι, φοβόμαστε. Όμως όχι τον κορωνοιο και τον θάνατο.
Φοβόμαστε την ακραία φτωχοποιηση, τον ηθικό και πνευματικό θάνατο, το κοινωνικό χάος, τον κανιβαλισμό που θα επιφερουν τα μέτρα δήθεν προστασίας από τον κορωνοιο, που στην πραγματικότητα είναι μέτρα οικονομικής πανδημίας. Δεν ξέρω πόσοι από σας έχουν εμπειρία τι θα πει ακραία φτώχεια.
Εμείς είχαμε την "τύχη" να δούμε το αποκρουστικό της πρόσωπο στην Αλβανία στις αρχές του'90. Ξέρετε τι θα πει να ξυπνάς τη νύχτα από πυροβολισμούς στα Τίρανα και να σου λέει ο κύριος Νώντας "μην ανησυχείς έχω καραμπίνα. Δεν θα τους αφήσω να μπουν στο σπίτι μου". Ξέρετε τι θα πει να μπαίνουν σε σπίτια και να ξεκληρίζουν ολόκληρες οικογένειες για 50 ευρώ?
Ξέρετε τι θα πει να ψηφίζει η Βουλή νόμο που νομιμοποιεί τη θανατική ποινή και να γίνονται δημόσιες εκτελέσεις σε κεντρικές πλατείες της Αλβανίας για να σταματήσει αυτή η εγκληματικότητα?
Ξέρετε τι θα πει να επιχειρούν νύχτα να αρπάξουν στο δρόμο την όμορφη αγγλοινδη φίλη και συνάδελφο μου τη Νατάσα βάζοντας ένα κατσαβίδι στο κεφάλι του συντρόφου της επίσης συναδέλφου του Ντέηβιντ στην κεντρική πλατεία των Τιράνων και να σώζεται επειδή έβαλε τις φωνές?
Μόνο που μετά της δημιουργηθηκε τέτοιο ψυχικό τραύμα που γρήγορα έφυγαν από την Αλβανια. Ξέρετε τι θα πει να κυκλοφορούμε με τον Τάκη και να κρατάω μέσα στην τσέπη μου σπρευ πιπεριού μετά από αυτό που συνέβη στη Νατάσα?
Ξέρετε τι θα πει να βλέπεις νέα κορίτσια να βγαίνουν στο κλαρί για να μπορέσουν να ζήσουν? Ξέρετε τι θα πει να περνάς τα σύνορα της Κακαβιάς και να σου λένε οι Αλβανοί αστυνομικοί "αν επιχειρήσει κάποιος να σε σταματήσει στο δρόμο δεν σταματάς, ακόμα κι αν χρειαστεί να τον χτυπήσεις"?
Ξέρετε τι θα πει να σταματάνε τον Τάκη μέρα μεσημέρι έξω από το Δέλβινο και με την απειλή όπλου να του αδειάζουν το ρεζερβουάρ της βενζίνης? Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αποκρουστικά πρόσωπα της ακραίας φτώχειας. Και τότε οι Αλβανοί ήταν τυχεροί. Πολλοί μπόρεσαν και κατέβηκαν στην Ελλάδα, βρήκαν δουλειές, ορθοποδησαν, βοήθησαν και τους δικούς τους πίσω. Τώρα αυτοί οι δρόμοι έχουν κλείσει για όλους μας.
Η ύφεση είναι παγκοσμια. Κανείς δεν θα μπορεί να βοηθήσει κανέναν. Και την προκάλεσαν σκόπιμα, δήθεν για προστασία των ηλικιωμένων και των ευπαθών από τον θάνατο. Θα σας πω τα λόγια του Βασίλη του φίλου υδραυλικού μας από την Δροσιά.
"Ας μου το λέγανε στα ίσια η εσύ θα ζήσεις η τα παιδιά σου.Διαλεξε...φυσικα και θα διάλεγα τα παιδιά μου που τώρα έχουν μείνει άνεργα, καθώς και τα δύο δούλευαν στον τουρισμό".
Αυτή τη νέα γενιά λοιπόν σκέφτομαι κι εγώ. Εμείς καλά τα φάγαμε τα ψωμιά μας, περάσαμε όμορφα χρόνια, χωρίς πολλές σκοτουρες... Υπάρχει λοιπόν ο φυσικός θάνατος, υπάρχει όμως και ο ηθικός και ο πνευματικός. Αυτόν τον τρεμω και τον βλέπω να έρχεται με ταχύτητα αστραπης...Και προσωπικά ξέρω ότι και καραμπίνα αν χρειαστεί θα πάρω και να την χρησιμοποιώ έχω μάθει...Εσείς???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου