Άκουσε ν’ ανήκεις κάπου.. Υγροί πόθοι σε μια στεγνή εποχή; Παρωχημένη αξία σε εποχές ανελέητης κρίσης; Ανασφάλεια; Αδυναμία; Τρόμος εμπρός στην αδυσώπητη μοναξιά; Καπιταλιστικό αίσθημα της αγίας ιδιοκτησίας; Όχι πιθηκάκια τίποτ’ απ’ όλ’ αυτά.. Άγιος Έρωτας είναι εικονοκλάστες της ψηφιακής εποχής.. Έρωτας με σάρκα και αίμα.. Η υπερούσια γεύση της ανιδιοτελούς προσφοράς.. Το ηδονικό βύζαγμα του πηγαίου χαμόγελου από την αποδοχή της.. Εκείνη η ειλικρινής λάμψη ευχαρίστησης στα μάτια του αποδέκτη. Οξυγόνο δικαίωσης της ύπαρξής σου..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου