ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΝΟΒΑΡΤΙΣ

..ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Για τις σκανδαλώδεις μέχρι και αξιόποινες μεθόδους εσωτερικής λειτουργίας και προώθησης των προϊόντων της Novartis σε πολλές χώρες, δε χρειάζεται να πούμε πολλά. 

Οποιος ψάξει στο διαδίκτυο, θα βρει δεκάδες από επίσημες καταγγελίες και δικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων για δωροδοκίες μέχρι ακόμη και για τη συστηματική παρακολούθηση των υπαλλήλων της από την ίδια τη διοίκηση της εταιρείας.

 Συγκεκριμένα, από το 2003 μέχρι το 2017, η Novartis, έχει καταδικαστεί για δωροδοκίες γιατρών και κρατικών υπαλλήλων ή για παράνομες πρακτικές στον χώρο του φαρμάκου και έχει πληρώσει πρόστιμα εκατοντάδων εκατομμυρίων στις ΗΠΑ, στην Ιταλία, στη Ρωσία, στην Ινδία, στην Ουγγαρία και στη Ν. Κορέα. Οχι όμως στην Ελλάδα, η οποία όπως λένε ειδικοί είναι χώρα ειδικού ενδιαφέροντος για την Novartis, αφού η τιμή ενός προϊόντος στην χώρα μας θα επηρέαζε την τιμή του διεθνώς.

Η ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου από την τιμολόγηση των σκευασμάτων της, έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνά τα 3 δισ. Ευρώ. Στη χώρα μας, ξεκίνησαν όλα, όταν τον Αύγουστο του 2016, τρεις Έλληνες πολίτες πρώην υψηλόβαθμα στελέχη της Novartis κατήγγειλαν στις αρχές των Η.Π.Α. ότι η εταιρεία χρησιμοποιεί αθέμιτες μεθόδους για να βελτιώσει τη θέση της στην ελληνική αγορά φαρμάκων επί σειρά ετών, σε βάρος άλλων φαρμακοβιομηχανιών.

Οι Μάρτυρες κατέθεσαν και έγγραφα που υποδείκνυαν καταβολές χρηματικών ποσών από την εταιρεία σε γιατρούς του δημόσιου συστήματος υγείας. Η υπόθεση κίνησε το ενδιαφέρον του FBI, στη συνέχεια υπήρξαν κάποιες διαρροές από αμερικανικής πλευράς για δωροδοκία πολιτικών προσώπων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είδε προφανώς «το τυρί», αλλά όχι και «τη φάκα» και πίστεψε ότι το FBI θα έδινε πράγματι ονόματα Ελλήνων πολιτικών, αντί, εάν όντως τα είχε, να μην τα χρησιμοποιήσει για πολύ σημαντικότερους για τα αμερικανικά συμφέροντα σκοπούς. Είναι να απορεί κανείς για την αφέλεια των υπευθύνων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η παιδαριώδης γκάφα του στενού συμβούλου και φίλου του κ Τσίπρα, του Ν. Παπά με τον κ Μιωνή, είναι ενδεικτική του ερασιτεχνισμού τους. Είναι γνωστό, πως όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ γνώριζαν ότι ο Γ.Γ.του ΟΗΕ και πρόεδρος της Αυστρίας από το 1972 έως το 1992 ο Κουρτ Βαλντχάιμ, ήταν υπεύθυνος για τις απελάσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Αουσβιτς.

Είναι επίσης γνωστό, πως γνώριζαν ότι πολλά υψηλόβαθμα στελέχη υπουργείων, υπουργοί των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της Δυτικής Γερμανίας, μέχρι και ο υπεύθυνος των Μυστικών Υπηρεσιών υπήρξαν Ναζί μέχρι και εγκληματίες πολέμου και όμως τους ανεχόταν γιατί ως εκβιάσιμοι συνεργάτες ήταν πολύ πιο χρήσιμοι και δίχως οικονομική επιβάρυνση για το αμερικανικό δημόσιο, από το να πήγαιναν στη φυλακή.

Η απόφαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ που «αφορούσε στην Novartis Hellas S.A.C.I. και στη θυγατρική της Alcon Pte Ltd και κατέληξε στις 25 Ιουνίου του 2020, σε διακανονισμό μετά από την καταβολή ενός προστίμου 345 εκατομμυρίων $…. για δωροδοκία υπαλλήλων κρατικών και ελεγχόμενων από το κράτος νοσοκομείων και κλινικών στην Ελλάδα» ήταν αναμενόμενη.

Όπως αναμενόμενο ήταν και το ότι «στο πλαίσιο της συμφωνίας, συμφώνησαν η Novartis Greece να συνεχίσει να συνεργάζεται με την κυβέρνηση των ΗΠΑ σε τυχόν συνεχιζόμενες ή μελλοντικές ποινικές έρευνες σχετικά με τη Novartis Greece, τα στελέχη, τους υπαλλήλους ή τους πράκτορές της».

Αναμενόμενες ήταν και οι δηλώσεις ικανοποίησης των πολιτικών των κομμάτων που άμεσα ή έμμεσα ήταν εμπλεκόμενα, μετά την απόφαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, αφού την ερμήνευσαν όπως επιθυμούσαν, αδιαφορώντας για την τεράστια οικονομική ζημιά του ελληνικού δημοσίου και τη Χαμένη τους τιμή και αξιοπιστία.

 Δε νομίζω πως υπάρχουν πολλοί Ελληνες πολίτες, οι οποίοι πιστεύουν, ότι δεν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα σε ζημιές και μίζες δισεκατομμυρίων και πως όλα αυτά ήταν δουλειά απλών δημοσίων υπαλλήλων, δίχως κάλυψη εκ των άνω.

Η ιδέα και μόνο, ότι τα άτομα αυτά, θα συνεχίζουν να αποφασίζουν για τις ζωές μας και το μέλλον αυτού του τόπου με εντολές που θα δέχονται από ξένες χώρες για ζητήματα ζωτικής σημασίας, κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα από την οικονομική ζημιά του δημοσίου.

Οι παράπλευρες ζημιές αυτής της υπόθεσης και των προηγούμενων σκανδάλων, που ξεκίνησαν μετά το 1989, με μοναδικό στόχο την με κάθε μέσο αρπαγή της εξουσίας, αλλά δεν οδήγησαν στην τιμωρία κανενός, είναι τεράστιες και πλήττουν κυρίως το κύρος και την αξιοπιστία των τριών Μορφών-Πυλώνων Εξουσίας(Νομοθετικής, Εκτελεστικής, Δικαστικής) ενός σύγχρονου κράτους, αλλά και της λεγόμενης τέταρτης, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης(ΜΜΕ), των οποίων η αξιοπιστία είναι στο ναδίρ. Μετά από όλα αυτά, πόσο αξιόπιστο μπορεί να είναι ένα κράτος που προσπαθεί να πείσει τον πολίτη, πως είναι προς το συμφέρον «του», να «μένει στο σπίτι», να «κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια» και να μην πιστεύει σε συνωμοσιολογικές θεωρίες και σε ψευτογιατρούς, παρά μόνο τους γιατρούς του δημοσίου συστήματος υγείας;