Ο πατέρας αυταπασχολούμενος σε μια μικρή επιχείρηση παραγωγής προϊόντων φύλλου. Τυρόπιτες μπουγάτσες και τα συναφή. Η μητέρα υπάλληλος των εξακοσίων ευρώ σε μια μεγάλη αλυσίδα καλλυντικών.
Η παραγωγή απογόνων φρενάρησε στον αριθμό τέσσερα. Από 18 το μεγαλύτερο ως οκτώ το μικρότερο. Η εργασία εξαντλητική σε βαθμό κακουργήματος. Τα μέλη της οικογένειας συστήνονται μεταξύ τους αν όχι κάθε τρεις μέρες κάθε βράδυ.
Τα οικονομικά επαρκούν ίσα βάρκα ίσα νερά για την κάλυψη των βασικών αναγκών. Στέγη τροφή υγεία παιδεία. Από τα μισά του μήνα έτσι αρχίζει η γκρίνια, γιατί το πορτοφόλι έχει ήδη στεγνώσει.
Τα δύο μικρότερα κάνουν λόγο για διακοπές και η σκηνή εξελίσσεται ενώπιόν μου.
«Μπαμπά που θα μας πας;»
«Θα δούμε» απάντησε αυτός προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο έμπνευσης του καλλίτερου τρόπου ν αρνηθεί μειδιώντας.
«Ρε μπαμπάκα τι θα δούμε» επιμένει ο μοναχογιός.. "Ούτε πέρυσι πήγαμε!!"
Αυτό που δεν έβλεπε ο μικρός αλλά ήδη βλέπει ο μπαμπάς, είναι το λουκέτο στο μαγαζάκι στη περίπτωση που αποφασίσει το απονενοημένο. Να τα βροντήξει όλα και να πάρει των ομάτιών του για τη πρώτη παραλία.
Τα μάτια του ξαφνικά υγράνθηκαν.. Δεν ξέρω αν το πρόσεξαν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, αλλά επιχείρησα να επέμβω κατευναστικά πριν η καταιγίδα ξεσπάσει.
«Λέω να σας πάρω εγώ στην Αθήνα, έτσι κι αλλιώς μόνος μένω, ξέρετε τι παραλίες έχουμε εκεί;» κατέληξα παριστάνοντας τον κλόουν και κρύβοντας πως όσες έχουν μείνει ελεύθερες με θάλασσες καθαρές, είναι αυτές που στη πρώτη βουτιά κινδυνεύεις να σπάσεις το κεφάλι σου στα βράχια.
«Θα κάνετε και τον μεγάλο περίπατο του τζτζιφιόγκου» πρόσθεσα αλλά δεν γέλασε κανείς.
«Ναι ναι» είπαν τα παιδιά χαρούμενα, «καλά θα δούμε» έντυσε με το πουκάμισο ενός άδηλου μέλλοντος την άρνησή του ο μπαμπάς, κυρίως για να περισώσει τα κομμάτια της αξιοπρέπειάς του.
Με την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει αλλά τα χέρια μου γροθιές, αναρωτιόμουν σε όλη την επιστροφή ποιος πούστης έχει το δικαίωμα να σπείρει στον λαό τόση πίκρα.. Ποιο όρνιο είναι αυτό που του τρώει ζωντανό τις σάρκες. Και κυρίως ποιο είδος φόβου είναι αυτό που τον κρατά δέσμιο να αποσυντίθεται, αντί να συσφίξει τους μύες του σαν ελατήρια και να εκτιναχθεί για ν αρπάξει τη ζωή του με τα χέρια του μοναχός. Αλλά κι αυτούς που του την έχουν στερήσει από τον λαιμό.
Σαν περιμένεις να βγεις από τη φυλακή τους --ελπίζοντας πως κάποιος θα σ απελευθερώσει-- κάνε το τώρα και μόνος, γιατί οι συνεχείς αναβολές θα σου παραλύσουν τους μύες και θ' ατροφήσει το μυαλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου