Θυμάστε τον αγροτοτουρισμό; Νύχι κρέας ήταν για την κοινωνία της δεκαετίας του 80. Παραλιακό το χωριό λίγων εκατοντάδων κατοίκων πλάι στα ζαρζαβατικά ένα ξενοδοχείο μερικών δεκάδων κλινών μερικές πατρώες αγροικίες και στούντιος.
Στα ξενοδοχεία κάποιοι ψαγμένοι εύποροι Γάλλοι και Γερμανοί που συνδύαζαν τις διακοπές με την ιστορία και στους δρόμους οι Έλληνες εκ καταγωγής. Τ΄αυτοκίνητα δακτυλοδεικτούμενα. Ξαφνικά και μέσα σε μια δεκαετία η εικόνα άλλαξε άρδην.
Τέλη της δεκαετίας αρχές του 90 είχαν ήδη σπαρεί επί των ερειπωμένων πολυτελή εξοχικά της αυθαιρεσίας τη συνενοχή των θεσμοθετημένων αρχών που τα τσέπωναν εθελοτυφλώντας.. Στο κατόπι τους και κάποια μπαράκια που πλημμύρισαν εξ Αθηνών μπαστουνοτραβόλτες και κάποιες υποτυπώδεις υποδομές γιατί οι αυθαίρετοι με το θράσος χιλίων Ελλήνων τις απαιτούσαν πυροσβεστικά επί ανύπαρκτου πολεοδομικού σχεδίου.
Οι δρόμοι μολύνονταν εικαστικα΄από τα one night stand και ηχητικά από τα τσιφτετελορόκ. Με μόνα φάλτσα τους ελάχιστους ψαγμένους τουρίστες της ευρωπαϊκής διανόησης που σε πείσμα των βλαχαδερών κινούνταν ακόμη σε απόκρυφες μυστηριακές γωνιές απ’ αυτές που είχε πολλές να προσφέρει η ελληνική φύση.
Για να φτάσουμε στο μιλένιουμ της κοινωνικής δικτύωσης της πρέζας και των αέρα πατέρα δανείων αφού εργασία και παραγωγή δεν υπήρχε. «Εσείς τουρισμό και λίγη ναυτιλία» είχε δηλώσει αναιδώς και δημοσίως ο Κλίντον το 1994 για να πυρπολεί επί παραδείγματι ο αλιέας το καΐκι του έναντι πέντε εκατομμυρίων δραχμών, που στην οικονομική εξίσωση αντιστοιχούσαν με έναν χρόνο ζωής.
Πώς να εξηγήσεις σ’ ένα ζώο οπαδό των Yolo πως καλά αν ψόφαγε στο μεσοδιάστημα ευφυώς είχε πράξει. Αν όμως όχι τότε θα κατέληγε να ροματζάρει από τα πεζοδρόμια της Ακαδημίας τον έναστρο Αττικό ουρανό και να στέκεται στην ουρά των σισιτίων. ΄
Ωσπου φτάσαμε στην ολοκλήρωση του καπιταλιστικού σχεδίου με το σοκ και δέος του 2010 που κατέστησαν την Ελλάδα αποικία χρέους, υψώνοντας παντού ανά την χώρα μεγαθήρια τουριστικών καταλυμάτων, βάσεις του θανάτου και τους βραχιολάκηδες. Για ν’ αναχθεί ο τουρισμός σε βαριά βιομηχανία και η γλώσσα μου σε μουσειακό είδος γιατί προειδοποιούσα από τότε.
Μέσα χλιδή έξω φτώχεια. Μέσα ζωή έξω θάνατος. Ούτε ένα μπουκαλάκι νερό δεν πουλούσε η αγορά γιατί ο κιμπάρης έλληνας είχε ως δια μαγείας εξαφανιστεί. Κινούνταν μόνον οι αγορές στις περιοχές των οποίων η εγχώρια και αλλοδαπή ολιγαρχία είχε επενδύσει σε γη και ακινητα τα οποία προπαγάνδιζαν από τα ιδιόκτητα μέσα ενημέρωσης επαναληπτικά σε βαθμό ξερατού.
Η μουρδελομύκονος επί παραδείγματι.
Οι υπόλοιπες ελληνικές ψυχές της χυδαίας πλειοψηφίας, είχαν ξαπλώσει στο κρεβάτι του προκρούστη κι έκοβαν, έκοβαν, έκοβαν, για ν αγγίξουμε το σήμερα που μη έχοντας τι άλλο να κόψουν έκοψαν τ’ αρχίδια τους και για όσους δεν έχουν, εκείνα της ελίτ που δέκα χρόνια τώρα ασελγούν ανεμπόδιστα κατά του λαού και τα έχουν ξεχάσει μέσα.
ΕΛΣΤΑΤ: Δύο στους τρεις δεν θα κάνουν διακοπές και όσοι τελικά τα καταφέρουν θα είναι τριήμερες ή πενθήμερες σαν σχολική εκδρομή.
Πως είπατε είμαι χυδαίος; Όχι όσο θα ήθελα πάντως..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου