Οδυνηρή επιστροφή στο καταφύγιο του παρελθόντος μου.. Γιατί αισθάνομαι πως το μόνο άσχημο με τα νιάτα εκφράζεται όταν πλέον δεν ανήκουμε σε αυτά. Κι ας λένε οι σοφοί ότι όποιος σταματά να μαθαίνει είναι γέρος ανεξαρτήτως ηλικίας. Κι εγώ δηλαδή που εξακολουθώ να μαθαίνω είμαι εικοσάρης; Μη ξεράσω πρωί πρωί.. Για να το αισθανθώ και πάντα κατά φαντασία επιστρέφω σε ρυθμούς που έχω χορέψει με τη φωνή της συγκεκριμένης γατούλας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου