Σε συνέντευξη για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, ο Ν. Δένδιας χαρακτήρισε «κωμική» την κριτική σχετικά με την επήρεια ορισμένων νησιών του Ιονίου, που στη συμφωνία εμφανίζεται μειωμένη. Δήλωσε μάλιστα ότι θα είναι «ο πιο ευτυχισμένος των ανθρώπων, αν αυτή η συμφωνία γίνει η πόρτα, μέσα από την οποία η Τουρκία (...) συναντήσει την Ελλάδα».
Το γεγονός όμως ότι η Τουρκία συνηγορεί στο να αποτελέσει η ελληνοϊταλική συμφωνία οδηγό για ανάλογες διευθετήσεις στο Αιγαίο, ενώ τη «διαβάζει» με τελείως διαφορετικό τρόπο, πρέπει να βάζει σε υποψίες και ανησυχία το λαό.
Γιατί το διεθνές δίκαιο και η εφαρμογή του δεν γίνεται σε «λευκή σελίδα», αλλά μέσα σε ανταγωνισμούς που οξύνονται υπό το βάρος του συσχετισμού δυνάμεων και των σχεδίων για διευθετήσεις σε όλη την περιοχή, που θα «απελευθερώσουν» την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου για τα μονοπώλια και θα ενδυναμώσουν τη συνοχή του ΝΑΤΟ έναντι των ανταγωνιστών του.
Γι' αυτό άλλωστε ο ορισμός που δίνει κάθε πλευρά στο διεθνές δίκαιο είναι σαν την Πυθία, προσπαθώντας να αποσπάσει τα μέγιστα από το παζάρι που βρίσκεται σε εξέλιξη για το διαμοιρασμό και τη συνεκμετάλλευση της περιοχής.
Για παράδειγμα, επικαλούμενος το διεθνές δίκαιο, ο Αμερικανός πρέσβης ισχυρίζεται ότι «τα κατοικημένα νησιά πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με την ηπειρωτική χώρα», αλλά συμπληρώνει ότι «θα αφήσω σε άλλους τη συζήτηση για το τι αποτελεί βραχονησίδα και τι αποτελεί νησί».
Η Αγκυρα, από την πλευρά της, λέει πως δεν έχουν όλα τα νησιά υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, η Αίγυπτος θέτει ποσοστά για την επήρεια κάθε νησιού ξεχωριστά, μηδενίζοντας το Καστελόριζο, το Ισραήλ μιλάει για «εθιμικό διεθνές δίκαιο» κ.ο.κ.
Ολα αυτά μαζί στο μπλέντερ αποτελούν το υλικό της προωθούμενης διευθέτησης, που δεν πρόκειται να εξασφαλίσει ειρήνη και ασφάλεια στους λαούς της περιοχής, αλλά θα αποτελέσει την αφετηρία ενός επόμενου γύρου ανταγωνισμών και εντάσεων για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου