ΒΑΡΥΣ ΚΙ ΑΣΗΚΩΤΟΣ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ

 «Ρέει πολύ χρήμα από την ΕΕ», «πρόγραμμα μαμούθ», «άλλο ένα ΕΣΠΑ δώρο», «ιστορικό βήμα», ήταν μερικοί μόνο από τους διθυράμβους των αστικών ΜΜΕ για το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης» με την επωνυμία «Ευρωπαϊκή Ενωση - Επόμενη Γενιά». 750 δισ. ευρώ σύνολο. 500 από αυτά επιχορηγήσεις και τα 250 δάνεια. Αντίστοιχα «για την Ελλάδα» 22,5 δισ. και 9,5 δισ. ευρώ.

Πριν διαπιστώσουμε ποιοι πρέπει να χαίρονται από αυτήν την εξέλιξη και ποιοι να ανησυχούν, οφείλουμε να δούμε «όλο το γήπεδο».

Αυτά εκτυλίσσονται στο έδαφος της νέας καπιταλιστικής κρίσης, καθώς δρομολογούνται ανακατατάξεις και εντείνεται η κινητικότητα στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας με την Κίνα να αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, με τις τελευταίες να εκφράζουν πλέον προτίμηση στην Ινδία, μετακινώντας εκεί κεφάλαια και επιχειρήσεις τους που μέχρι σήμερα δραστηριοποιούνταν στην Κίνα.

Οι ΗΠΑ για να κρατήσουν τα σκήπτρα στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία έχουν περάσει νόμους στο Κογκρέσο δεσμεύοντας 2,5 τρισ. δολάρια για τη στήριξη της αμερικανικής οικονομίας, με επιπλέον πρόβλεψη για ακόμα 2 τρισ. δολάρια. Από την πλευρά της, η Κίνα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οικονομική πίεση από τη δική της επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, εξαντλεί τα περιθώρια έκδοσης ειδικών ομολόγων ύψους 3,75 τρισ. γιουάν (527 δισ. δολ).
Απέναντι σε αυτές τις κινήσεις των ανταγωνιστών της, η ΕΕ δεν προχωρά σε στρατηγική σύμπραξη ούτε με τις ΗΠΑ, ούτε με την Κίνα. Επιδιώκει να ακολουθήσει κατά πόδας την κούρσα των δύο πρώτων, με «πακέτα διάσωσης» των δικών της ομίλων, θωρακίζοντάς τους.

Κοινά συμφέροντα και ανταγωνισμοί

 

Παίρνοντας υπόψη όλα εκείνα τα κοινά συμφέροντα που εξυπηρετούνται με τη συμμετοχή των «27» στην ΕΕ, χρειάζεται ασφαλώς να συνεκτιμήσουμε ότι στο εσωτερικό της, όπως και στην Ευρωζώνη, αναπτύσσονται σφοδρές αντιθέσεις.

Η ανισομετρία των οικονομιών της ΕΕ δεν αναιρείται με την τεχνητή συγκόλλησή τους στη βάση του ευρώ. Κάθε κράτος - μέλος έχει τους δικούς του σχεδιασμούς, προτεραιότητες και συμμαχίες που κάνουν τις όποιες αποφάσεις στην ΕΕ πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών.

Η συμφωνία για το «Ταμείο Ανάκαμψης» της Γερμανίας με τη Γαλλία δεν αναιρεί τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ο συμβιβασμός τους υπαγορεύεται από το να μη χάσουν έδαφος από τις ΗΠΑ και την Κίνα και να περιορίσουν τις απώλειες από τη διαχείριση του «ιταλικού προβλήματος».

Οι αντιπαραθέσεις που εκδηλώνονται και για το «Ταμείο Ανάκαμψης» (όχι μόνο από Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία, αλλά π.χ. και στο εσωτερικό της αστικής τάξης της Γερμανίας, όπως εκφράστηκαν και με την πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου σχετικά με την αγορά ομολόγων της ΕΚΤ), κάνουν τους όποιους προσωρινούς συμβιβασμούς όλο και πιο εύθραυστους.
Ο παράγοντας «πανδημία» κάνει ακόμα πιο περίπλοκη τη διαπάλη ανάμεσα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που αφορά για παράδειγμα στο ποιος ευθύνεται για τον ιό, ποιος θα άρει τους περιορισμούς της καραντίνας πρώτος και με τους πιο συμφέροντες όρους για τα μονοπώλιά του, ποιος θα ξεμπερδέψει πιο γρήγορα από τον ιό, βρίσκοντας το χρυσοφόρο εμβόλιο και ποιος θα αντιμετωπίσει την νέα καπιταλιστική κρίση με τις λιγότερες απώλειες.
Ολα τα παραπάνω προσθέτουν νέα στοιχεία στον ανταγωνισμό για την «Πράσινη Ανάπτυξη», τα ψηφιακά συστήματα και τα δίκτυα 5G.

Ας σκεφτεί κάποιος ότι πολύ πριν από την πανδημία εκδηλώνονταν σφοδρές αντιθέσεις με επίκεντρο τον επταετή προϋπολογισμό της ΕΕ, το λεγόμενο «Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο» (ΠΔΠ) και ποια κράτη, ποιοι όμιλοι θα επωφεληθούν. Αυτές οι αντιθέσεις ανάγκασαν το Ευρωκοινοβούλιο να κάνει προσαρμογές στον τρέχοντα προϋπολογισμό, γιατί έως το τέλος του 2020 θεωρούν εξαιρετικά απίθανο να καταλήξουν στον νέο.