ΜΕΓΑΛΟΞΕΝΟΔΟΧΟΙ ΓΙΑ ..ΛΥΠΗΣΗ

Ακούγοντας αυτές τις μέρες τους μεγαλοξενοδόχους να διαφημίζουν τη συμβολή τους «στην ανάπτυξη της οικονομίας» και «τα οφέλη που διαχέονται στην κοινωνία», είναι πραγματικά να τους ...λυπάσαι για το κακό που τους βρήκε καλοκαιριάτικα. 

Οπως τον πρόεδρο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ο οποίος διαμαρτυρόταν τις προάλλες για τα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη, ενώ ο κλάδος έχει κάνει 1 δισ. ευρώ επενδύσεις την τελευταία χρονιά. Στο διά ταύτα, ζήτησε από την κυβέρνηση «καινοτόμα και τολμηρά μέτρα», πρώτα απ' όλα «επιδότηση της εργασίας και ρευστότητα», για να συνεχίσουν οι επιχειρήσεις του κλάδου «την εθνική και κοινωνική τους προσφορά»!

 Αυτό που δεν είπε, βέβαια, είναι ότι χωρίς τους εργαζόμενους, τα ξενοδοχεία τους θα ήταν ό,τι τα σούπερ μάρκετ χωρίς τους εμποροϋπαλλήλους την περίοδο της πανδημίας, ή ό,τι τα νοσοκομεία χωρίς τους υγειονομικούς.

Από τη δουλειά αυτών των χιλιάδων που «λιώνουν σόλες» κάθε καλοκαίρι βγάζουν οι «μεγάλοι» του κλάδου το 1 δισ. ευρώ για να κάνουν επενδύσεις, χώρια τα άλλα κέρδη τους.

Δεν είπε επίσης ότι αυτοί οι εργαζόμενοι απασχολούνται στις επιχειρήσεις τους με 14 διαφορετικές μορφές «ευελιξίας», με εποχική εργασία και ανύπαρκτα δικαιώματα, ενώ τώρα προσπαθούν να τους αφαιρέσουν και ό,τι έχει διασωθεί με νύχια και με δόντια, όπως η υποχρεωτική επαναπρόσληψη των εποχικών και οι υποτυπώδεις ΣΣΕ.

Οι μεγαλοξενοδόχοι, οι αεροπορικές εταιρείες, τα μεγάλα τουριστικά γραφεία των «ρεκόρ» στις αφίξεις, μιλάνε με το θράσος εκείνου που έχει βρει το υποζύγιο για να του φορτώσει την κρίση και για το δικό του τάχα καλό απαιτεί κι άλλα μέτρα στήριξης από το κράτος. Το ζήτημα είναι να μην αποδεχτούν αυτόν το ρόλο οι εργαζόμενοι.