Η ΑΓΚΥΡΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ

..Η ΑΘΗΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΒΥΟΙ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΝΤΑΙ

ΚΆΤΙ ΣΑΝ ΝΑ ΛΈΜΕ ΤΟΥΣ ΉΡΘΕ Ο ΚΌΣΜΟΣ ΑΝΆΠΟΔΑ

Στο θερμότερο πολεμικό μέτωπο στον πλανήτη έχει μετατραπεί η Λιβύη τις τελευταίες μέρες, με μερικές σημαντικές ανακατατάξεις να λαμβάνουν χώρα. Πριν από μερικές εβδομάδες οι δυνάμεις του GNA, του στρατού της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης Σάρατζ, κατάφεραν να απελευθερώσουν μία σειρά παραλιακές πόλεις δυτικά της Τρίπολης δημιουργώντας ένα συνεχές από τη λιβυκή πρωτεύουσα μέχρι τα σύνορα με την Τυνησία.

Την τελευταία εβδομάδα μία νέα αντεπίθεση του GNA απέφερε νέα εδαφικά οφέλη στην κυβέρνηση της Τρίπολης, μεταξύ αυτών και τη μοναδική αεροπορική βάση που διατηρούσε στην ανατολική Λιβύη ο αντίπαλος LNA του στρατηγού Χαφτάρ.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκε αποκλειστικά στον GNA ο οποίος πολιορκεί στενά θέσεις κλειδιά οι οποίες, αν πέσουν στα χέρια του, θα αποκόψουν τους διαδρόμους ανεφοδιασμού των δυνάμεων του LNA που πολιορκούν την Τρίπολη.

Αναμφίβολα πρόκειται για μια μεγάλη ανατροπή στο στρατιωτικό πεδίο που αν ολοκληρωθεί, όπως όλα δείχνουν, θα έχει άμεσες επιπτώσεις στο διπλωματικό παιχνίδι. Η Τουρκία, ως βασικός υποστηρικτής της κυβέρνησης Σάρατζ, πανηγυρίζει για την ανατροπή της ισορροπίας και δικαίως.

Οι πρωτοβουλίες της να τον στηρίξει με μισθοφόρους από τη Συρία, drones και στρατιωτικούς συμβούλους τον Γενάρη φάνταζε σε πολλούς ως ποντάρισμα σε κουτσό άλογο, καθώς τότε οι δυνάμεις του LNA έλεγχαν το 80% του λιβυκού εδάφους, έχοντας περικυκλώσει την Τρίπολη και με παρουσία στα προάστιά της.

Σήμερα, αυτός που μοιάζει στριμωγμένος είναι ο Χαφτάρ ο οποίος, αν και εξακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος των λιβυκών εδαφών, μαζί και τις σημαντικότερες πετρελαιοπηγές, είναι πιο αδύναμος από ποτέ. Οι φήμες για αντικατάσταση και παραγκωνισμό του πληθαίνουν, καθώς και οι αναλύσεις που φέρουν τη Ρωσία δυσαρεστημένη από την άκαμπτη στάση του.

Οι απώλειες εδαφών και το πλήγμα στο στρατιωτικό του γόητρο ενδεχομένως να τον σύρουν ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μια εξέλιξη που φαίνεται να ευνοούν όλοι πλην ελάχιστων σκληροπυρηνικών παικτών, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Στην Αθήνα η ανησυχία είναι στο μεταξύ έκδηλη, καθώς μια σταθεροποίηση του Σάρατζ, με την προνομιακή σχέση που έχει αποκτήσει με την Τουρκία, θα σημάνει μεγάλες δυσκολίες στα ελληνικά επενδυτικά σχέδια για τις εξορύξεις στη Μεσόγειο.

Με τις μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις διαιρεμένες ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα και την αδυναμία ολοκληρωτικής επικράτησης κάποιας πλευράς, ο λιβυκός εμφύλιος δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Κάπου θαμμένος κάτω από αυτή την σκακιέρα πολλών παικτών, ο λαός της Λιβύης βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαθλίωσης…
Γιώργος Μηχαηλίδης