Αναγνώστρια νοσηλεύτρια και συγκεκριμένα η κυρία Ουρανία Δημοπούλου, μου έστειλε την αναφορά σε μια Ιταλίδα συνάδελφό της με μοιραίο τέλος, εξ αφορμής του Κορωνα-ιού. Και εξ αυτού υπερασπίζεται και καλά κάνει, μετά πάθους το έργο του υγειονομικού προσωπικού. Κανείς δεν αμφισβήτησε το επίπονο και κυρίως επικίνδυνο έργο των νοσηλευτών. (άλλωστε και η μητέρα μου νοσηλεύτρια ήταν) Αυτό που ο λαός κρίνει είναι η θεσμική εκτροπή. Οι καταγγελίες γιατρών πέφτουν βροχή πως οι αποφάσεις δεν μπορεί να προκύπτουν από τα "θέλω ενός" , αλλά από μια επιστημονική επιτροπή πανελληνίως αποδεκτή. Σέβομαι έτσι την θερμή υπεράσπισή της στον Τσιόδρα, που δέχθηκε ή που διεκδίκησε -αδιάφορο- τη θέση του ενός, ας σεβαστεί κι εκείνη πως έχω την αντίθετη άποψη. Ποια; Πως σ' ενα περιθαλπτικό ερειπιώνα, το ΕΣΥ, δεν μιλάμε για ζωή πάνω στα ερείπια.. Τώρα διαβάστε το μοιραίο και απρόσμενο τέλος της Ιταλίδας νοσηλεύτριας.
«Αυτή η όμορφη γυναίκα με τα φλογερά μαύρα μάτια δεν υπάρχει πια. Η 34χρονη Ντανιέλα Τρέτσι ήταν νοσηλεύτρια στην καρδιά της επιδημίας.
Στην Εντατική Μονάδα του νοσοκομείου Σαν Τζεράρντο στην Μόντσα, 10 χιλιόμετρα από το Μιλάνο και έδινε καθημερινά την μάχη, φροντίζοντας θύματα του κορωνοϊού. Η Ντανιέλα μολύνθηκε, βρέθηκε θετική στον ιό και από το νοσοκομείο την έβαλαν σε κατ΄οίκον περιορισμό στις 10 Μαρτίου.
Η Ντανιέλα δεν άντεξε την απομόνωση. Περισσότερο δεν άντεξε την ιδέα, όπως δήλωσαν απαρηγόρητοι συνάδελφοί της, ότι μπορεί να είχε μολύνει άλλους ανθρώπους.
Η Ντανιέλα βρέθηκε μόνη, σε απομόνωση, χωρίς βοήθεια. Είναι συγκλονιστικό, δεν άντεξε την ίδια της την ζωή. Και αυτοκτόνησε. Εύχομαι να βρεις λίγη γαλήνη Ντανιέλα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου