ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ

Κινηματογραφική εικόνα από ταινία ανθρωποκαταστροφής εμφάνιζε σήμερα το κέντρο της πρωτεύουσας Μόνο ένας Μαρκές θα μπορούσε να αποδώσει μυθιστορηματικά τα εκατό λεπτά της αβάσταχτης μοναξιάς μου, κατά την περιφορά μου --για διάφορους λόγους-- στην ιστορική πρωτεύουσα. 

 

Κάδρο μεφιστοφελικό. Σα ζωντανός ζωγραφικός πίνακας ενός ερειπιώνα. Μάσκες επί των προσώπων πανικοβλημένων μασκαράδων, να μην ανταλλάσσουν ούτε χειραψία μεταξύ τους. Σα να μην είχαν συστηθεί ποτέ. Βιτρίνες κατασκότεινες ίδιες μαύρες τρύπες που σου ρουφούσαν το ανήμπορο από την έκπληξη βλέμμα, ν αντισταθεί. Δυο τρεις αλλοδαποί στο τουριστικό στερεότυπο, τον άγνωστο στρατιώτη, με μάσκες κι αυτοί. Κι η μάσκα είναι επιδημική. Κι ο κορωνα—ιός του Μητσοτάκη κάτι σαν άυλη εξωγήινη μουτζούρα με νύχια γαμψά πάνω από τα κεφάλια μας. 

Σταθερή αξία οι τράπεζες.. Για να σου θυμίζουν πως μπορεί ο κορωνα-ιός στο πρώτο ανοιξιάτικο φύσημα θα εξαφανιστεί από προσώπου γης. Οι τράπεζες όχι. Γιατί απαιτούν κοινωνικό γρέγο κι αυτός δεν είναι ορατός ούτε στην άκρη του ορίζοντα. Επιχείρησα να μπω στον Ασφαλιστικό μου φορέα, εκεί κάπου στο Χίλτον, για την παραλαβή προγραμματισμένων αποτελεσμάτων από αιματολογικές εξετάσεις. Ο καλημεράκιας του φυλακίου όμως είχε αντίθετη άποψη. 

«Όχι κύριε Ανδρικόπουλε η είσοδος με εντολή της διοίκησης είναι απαγορευτική.. Που; Στο ταμείο που η γενιά μου έφτυσε αίμα να το κάνει λούστρο και υπόδειγμα. Και που πάντα διοικείτο από δημοσιογράφους. Πλην των «ευάερων και ευήλιων» μνημονιακών χρόνων. Τις εξετάσεις τις πήρα –μη φανταστείτε με καλάθι των Μετεώρων αν και θα μπορούσε—απλώς κατέβηκε αυτοπροσώπως η παρασκευάστρια, η οποία μου έτεινε το χέρι της από απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου.. 

Προηγουμένως ήμουν όρθιος σαν άγαλμα μέσα στο ψιλόβροχο. (και τα αγάλματα μιλούν αν έχεις αυτιά να τα ακούσεις). Μπορεί κορωνα-ιό όχι, αλλά το βαρβάτο κρύωμα το έχω κλειδώσει στα στήθη μου. Να γαμωσταύριζα και ν’ ανέβαινα να τους σιδέρωνα; Κανένα νόημα δεν είχε. Και οι επόμενοι φωτοτυπία τους θα ήταν. 

Εισήλθαν οι Έλληνες στην κανονικότητά τους. Τον ατομισμό τους. Την αυτοαπομόνωσή τους. Υπό το πρόσχημα του κορωνα—ιού. Καιρό τώρα δεν κάνουν βήματα, αλλά άλματα προς τον πρωτογονισμό. Δεν ανταλλάσσουν απόψεις. Σαν να μην κοινωνικοποιήθηκαν ποτέ.. Στα τέσσερα ακόμη. Μουγκρίζουν σαν άγρια αρπακτικά. Από την κουτοπονηριά στη καθαρή ευήθεια. (Βλακεία για τους μη μυημένους) . Εραστές του ραγιαδισμού και των ασκήσεων πειθαρχίας. 

Καβάλησα τη μηχανή μου κι έφυγα πριν κάνω ζημιά. Μια δρασκελιά δρόμος ήταν μέχρι του Γεννηματά όπου με περίμενε η γιατρός μου.. Επιστήμων, αυστηρή, ειλικρινής με τον λόγο της μετρημένο σαφή και κυρίως δίχως λυρισμούς. Πως λέμε Τσιόδρας; Καμιά σχέση. 

Το θέμα ήταν και εδώ πως θα διερχόμουν των οχυρών που είχε η κυβέρνηση χτίσει περιμετρικά του νοσοκομείου. Σύρματα, συρματοπλέγματα, ζώνες ναρκοθετημένες και κάποιοι σεκιουριτάδες να σε κοιτάζουν επιθετικά. Μόνο που εγώ δεν χαμπαριάζω από τέτοια. Έχω ζυμωθεί στη Μπουμπουλίνας. 

«Τι θέλει ο κύριος» «Ασθενής, άνοιξε την πόρτα να περάσω» «Ταυτότητα!!!» «Ποιος είσαι ρε μαλάκα που θα μου ζητήσεις ταυτότητα; Μήπως θέλεις και το ζώδιό μου;» «Είπα ταυτότητα» « Ή φεύγεις από τη μέση ή σε παίρνω παραμάσχαλα και σενα και την πόρτα» Φαίνεται πως κάτι πολύ αποφασιστικό είδε στο βλέμμα μου κι έκανε πίσω. Πέρασα.. Ερημιά. 

Κάποιοι φώναζαν «ένα γιατρό έναν γιατρό» που όταν εμφανίστηκε στην είσοδο τον εξέτασε εξ αποστάσεως. Μυστήριο πράγμα ο κορωνα—ιός. Τρομάζει τους τρομοκράτες του. Ή μήπως υποδύονται τους τρομαγμένους είπα σε φίλους γιατρούς που μόλις με είδαν έστησαν πηγαδάκι γύρω μου. Αλλά από μακριά κι αγαπημένοι. «Γιατί δεν φοράς μάσκα Ευγένιε» «Κι εσύ ρε Νίκο που τη φοράς χρόνια τώρα γιατί την έβγαλες;» Γέλια.. Έρημη πόλη έμοιαζε το νοσοκομείο. Μέχρι και τα κυλικεία κλειστά. Ότι έπαιρνες στο πόδι. Και στο δρόμο. 

Η απορία μου απαντήθηκε στο φτερό από τους γιατρούς. 

«Η αποστολή εξετελέσθη» μου ο άλλος φίλος.. "Ποια αποστολή» έκανα δήθεν έκπληκτος. «Έκλεισαν τον κόσμο στα σπίτια του και για την έξοδό του απ αυτά εφεύραν μια σειρά από προσκόμματα ταλαιπωρίας. Όμως έτσι αν κάποιος εμφανίσει πρώιμα συμπτώματα κορωνα-ιου, θα τα αντιμετωπίσει ως εποχική γρίπη στο άστο θα περάσει. Για να τον φέρουν εδώ όταν τα πράγματα θα ζορίσουν κι εμείς θα βρεθούμε προ τετελεσμένων.» «Και γιατί να γίνεται ρε Σταύρο αυτό» επέμενα με προσποιητή αφέλεια.. «Γιατί αν πλακώσει κόσμος για πες μου που θα τον βάλουμε; Σε ποιες ΜΕΘ; Με ποιο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό; Θα βουλιάξουμε..» 

Πες το ντε.. με το τσιγκέλι θα στα βγάζω; Πες το δυνατά μήπως και ξυπνήσει κανείς. Πως ξήλωσαν εκ βάθρων το σύστημα υγείας κι άφησαν τον λαό ανοχύρωτο να ψάχνει αυτοσχέδιες λύσεις. Εκεί είναι το θέμα και το ανάθεμα..