ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ;

Ευγένιος Ανδρικόπουλος



Να γιορτάσει τι η γυναίκα. 

Που ο καπιταλισμός την έβγαλε μετά χαράς στην παραγωγή όχι για να προσθέσει έναν ακόμη μισθό στο οικογενειακό εισόδημα, αλλά για να διαιρέσει εκείνον του άνδρα δια δύο; 

Που την παραμύθιασε υποσχόμενος μια καριέρα, από την οποία όμως αφαίρεσε τη μητρότητα εξ αιτίας της κατεδάφισης των κοινωνικών δομών οικογενειακής προστασίας; 


Που της εμφύτευσε νοητικά και υπό τη κάλυψη της ισότητας το τσιπάκι της εξομοίωσης, με συνέπεια αυτή ν’ απομακρυνθεί από τη φύση της; Αρχής γενομένης εκείνης της ημι-λεσβίας Σιμόν Ντε Μποβουάρ συζύγου του αρχικαραγκιόζη υπαρξιστή Σαρτρ, τη στόμωσαν δια του «δεύτερου φύλου» με τις αμαζόνιες παραισθήσεις της βιολογικής κυριαρχίας, σαρώνοντας σεισμικά από τότε τα οικογενειακά θεμέλια. Τι να την κάνει τη συγνώμη της καριόλας. Που την ζήτησε στη τελευταία της συνέντευξη λίγο πριν πάψει να κοπρίζει τον πλανήτη, γιατί όπως δήλωσε δήθεν έκπληκτη, ένας νεαρός σε πάρκο του Παρισιού, ζήτησε αυτός τη προστασία της συντρόφου του, απέναντι στον φόβο από αδόκιμο θόρυβο.Τα μεταξύ τους ίσα δεν είναι και προς τρίτον ίσα; Να ιχνηλατούσε την εστία του φόβου αυτή λοιπόν.

Που δια του τρόπου αυτού ευνουχίστηκε το αρσενικό τόσο όσο να μην της είναι πλέον επιθυμητό; 
  
Που εξ αιτίας της απροστάτευτης εξόδου της στη παραγωγή τεκνοποιεί μετά τα τριάντα υπό τους χίλιους μύριους κινδύνους να φέρει στον κόσμο βιολογικά τέρατα; 

Που της εκθεμελίωσαν όλα τα μέτρα προνοίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της και ως συνέπεια αυτού, να δέχεται παραγωγικές πιέσεις με τη περιφέρειά της ως τον λαιμό; 

Που στους κατά τόπους εργασιακούς χώρους να δέχεται αδιαμαρτύρητα και υπό το φόβο της απόλυσης σεξουαλικές παρενοχλήσεις; 

Που επιστρέφοντας στην εστία της , να την αναμένει ένα βουνό συζυγικών και γονικών υποχρεώσεων, απέναντι στις οποίες αν δεν ανταποκριθεί ο κίνδυνος της διάλυσης είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού; 

Που οφείλει ταυτοχρόνως όλων αυτών να αυτοπεριποιείται γιατί στην αντίθετη περίπτωση θα καταστεί αόρατη—κάτι σαν λευκή σκιά-- στον σύζυγό της; 

Που η επίπονη προσφορά της στη διατροφή και συντήρηση των οικογενειακών δεσμών αναγνωρίζεται αποκλειστικά στις Σανδιναυικές χώρες και στην Ελβετία με την παροχή συντάξεων ανατροφής των παιδιών; 

Μα τα αναφορικά «που» δεν έχουν τέλος.. 

Φταίει όμως κι αυτή. Γιατί το τυρί το είδε, τη φάκα όμως όχι. Σύγχυσε την ισότητα με την ομοιότητα. 

Επιδίωξε το δεύτερο για να καταστήσει εκδικητικά τον κυνηγό θήραμα. Με το αποτέλεσμα να μην τη δικαιώνει αφού: από ουσιαστική αρχηγός της οικογένειας πέρασε στην διανθισμένη με πομφόλυγες αιχμαλωσία. Πια ο άντρας δεν τη σέβεται ως το άλλο του μισό. Την αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά. Ως ίσος προς ίσον. Γι αυτό και οι μεταξύ τους συγκρούσεις είναι διαλυτικές με παράπλευρες απώλειες τα αθώα θύματά τους. Τα παιδιά..