Γεύση από το άλλοτε νέο κύμα που δεν πάλιωσε ποτέ. Θ’ ακούγεται διαχρονικά κυρίως σε στιγμές περισυλλογής. Στις οθόνες ένας αλησμόνητος φίλος με φωνή εξωτική. Ο Λάκης ο Παππάς. Είχε έρθει κάποτε να με συνδράμει ΄--από κοινού με την Πόπη την Αστεριάδη--στη προεκλογική μου εκστρατεία με τον Μιχάλη τον Χαραλαμπίδη (ναι τον πόντιο που σε κάθε σύνοδο του ΠΑΣΟΚ καταχειροκροτείτο και που πρόβλεψε από το 1996 τη καταστροφή με χειρουργική ακρίβεια ψάξτε στο youtube) για την ευρωβουλή.. (δεν θα χάριζα το όνομά μου σε κάποιο από τα πλειοψηφικά σαπρόφυτα ποτέ.. Θυμάμαι είχαμε πάει στη κηδεία του Πάμπλο, στεκόμασταν στα προπύλαια του νεκροταφείου, μας βλέπει η Σημιτομαϊμού κι έρχεται προς το μέρος μας να μας χαιρετήσει και λέω του Μιχάλη.. Πρόσεχε γι αυτόν εμείς είμαστε γραφικοί.. Κι ο Μιχάλης. Γραφικός είναι αυτός κι όλο του το σόι!! ) Ξεφύγαμε όμως από τις θύμησες. Τελικά η βραδιά μόνον προεκλογική δεν ήταν. Τριακόσια άτομα σιγοψιθυρίζαμε τα τραγούδια τους, χρωμάτισε ο Λάκης τη νύχτα μας, τα ήπιαμε, απογειωθήκαμε και δεν ξεχάστηκε ποτέ εκείνη η παρέα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.