ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ

Το μικρό στιγμιότυπο που θα σας διηγηθώ είναι επαρκώς αποκαλυπτικό μιας κοινωνίας σε πλήρη διαφθορά από καιρού. Έχω εκφωνήσει δελτίο ειδήσεων και με περιμένει γνωστός θεατρικός συγγραφέας (Β.Μ.) να παρακολουθήσουμε μια παράσταση του Βουτσα και μετά το τέλος να τα πίναμε στο γνωστό μπαράκι των δημοσιογράφων στο Κολωνάκι. 

Κατά το διάλειμμα στα παρασκήνια ο Κώστας θυμάται πως κάποιος φέρελπις συγγραφέας νεαρός στην ηλικία του έχει δώσει ένα θεατρικό έργο και βεβαίως που να βρει ο ίδιος χρόνο να το διαβάσει. Το δίνει στον ΒΜ κι αυτός από κοινού με τον Κώστα μου λένε -ήμουν ο μικρότερος ηλικιακά-, ρίξτου ρε Ευγένιε μια ματιά.

Το πήρα σπίτι  ένα αριστούργημα ήταν, ευφάνταστοι διάλογοι, συνεχείς ανατροπές, φονικό χιούμορ, εκπληκτική πλοκή τα έχω παίξει.. Στο μεταξύ έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε γιατί και σε μένα με εφημερίδα και τηλεόραση, ο χρόνος μου ήταν πολύτιμος, χώρια που είχα ενταχθει και όχι άδικα, στη λογική, πως κυκλοφορούν πολλά ψώνια, άλλο ένα θα είναι σκέφθηκα, άσε όταν βρω κενό θα το διαβάσω. (ακόμη και σήμερα μου στέλνουν και αναγνώστες έργα τους να τα διαβάσω και τώρα είναι που δεν έχω διόλου χρόνο και να με συγχωρούν)

Όταν λοιπόν διαπίστωσα το πολύτιμο φορτίο που είχα στο ντουλάπι μου καταχωνιάσει πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου και του περιέγραψα το έργο με εικόνες φωτεινές. Ο Βουτσάς βεβαίως δεν είχε ιδέα τι είχε απογίνει.. (δεν είναι Χόλυγουντ η Ελλάδα ο κάθε ηθοποιός να έχει προσλάβει γραμματέα για να του κρατά αρχεία.. Το ψωμάκι τους έβγαζαν..)

Καλά μου λέει θα έρθω να το πάρω .. Ήταν όμως κι αυτός πνιγμένος είναι η αλήθεια και παρά το ότι στο ενδιάμεσο είχαμε βγει αρκετές φορές δεν κάναμε καμιά κουβέντα. Το πράγμα είχε ξεχαστεί μέχρι που κάποια στιγμή μετά ένα χρόνο το θυμήθηκα.

Στη πρώτη σελίδα είχε το τηλέφωνο του νεαρού και τον πήρα να του επιστρέψω το έργο με τις θετικές παρατηρήσεις μου. Έκτοτε δεν άκουσα τίποτα γι αυτόν, όμως, σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις, άκουσα να προφέρονται αυτούσιοι διάλογοι από εκείνους που είχα διαβάσει.. Χαμογέλασα πικρά.. Πρέπει να περιέφερε το πόνημά του σαν επιτάφιο σε όποιον έβλεπε επι σκηνής ας ήταν και ο φωτιστής και κάποιοι βούτηξαν τη γλώσσα τους στο ξένο μέλι.. Πόσα όνειρα και ελπίδες δεν καταστράφηκαν σε αυτό το παιδί που φυσικά αντί να μεσουρανεί πέρασε στη μαύρη κοινωνική τρύπα;