ΣΤΗΒΕΝ ΧΟΚΙΝΣ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Είδα –ξανα- τη κινηματογραφική ταινία για τον Στήβεν Χόκινς. Αυτού του προικισμένου μυαλού. Που είχε τη τόλμη ν’ αναιρέσει τον εαυτό του. Να καθυποτάξει το ΕΓΩ του. Και παρακολουθώντας τη προσεκτικά με διαπέρασε σαν φωτοβολίδα το γιατί. Κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα διήγειρε το νευρικό μου σύστημα. Επειδή το επανέλαβε εκεί που κανένα αρσενικό δεν θα το αποδεχόταν. 

Σε μια κρίση ανιδιοτελούς προσφοράς άφηνε υπαινικτικά στη γυναίκα του τα περιθώρια να μοιχεύσει , ως αποτέλεσμα μιας διεισδυτικής αυτογνωσίας. (ενσυναίσθηση καλείται κατά την βλακώδη αμερικανιά των καιρών μας). 

Αυτομάτως πλημμύρισα από συναισθήματα που εναλλάσσονταν με ταχύτητες ενός ασανσέρ ουρανοξύστη. Η κατανόηση ακολουθούσε τη λύπη κι αυτή έσερνε στην ουρά της τον θαυμασμό για το μεγαλείο ψυχής του τεράστιου επιστήμονα, που η βιολογική του αδυναμία να αυτοεξυπηρετηθεί, είχε μετασχηματίσει τον έρωτα σε αγάπη. 

Ο πρώτος προκύπτει από τον αρχαιοελληνικό όρο έρωντας και οριοθετείται από την «Αγία ιδιοκτησία» γιατί εμπεριέχει το δούναι και λαβείν. Συναλλαγή. Όχι καθ’ υποχρέωση συναισθηματική. Η δεύτερη μας έρχεται από τη Βιβλική λέξη agap και το νόημά της προσδιορίζει την ανιδιοτελή προσφορά. Θα μπορούσε να εικονογραφηθεί από μια μητέρα με το βρέφος της στην αγκαλιά. Το λατρεύει δίχως να έχει κάτι να προσποριστεί απ’ αυτό. Πλην ίσως ενός χαμόγελου, που η λάμψη του φωτίζει όλο το πρόσωπό της. 

Μόνο που ο άνθρωπος είναι μια ηλεκτρογεννήτρια που περπατά. Παράγει ενέργεια. Καθαρή ύλη. Που έχει τις ανάγκες της και πρέπει να συντηρηθεί. Να λιπανθεί. Να τροφοδοτηθεί. Και ο Χόκινς αυτό το γνώριζε καλλίτερα από τον καθένα μας. 

Και χαλιναγώγησε τον ανδρικό εγωισμό του υπό την ίδια διαδικασία που παραδέχθηκε το λάθος του για το big bang. Τη Μεγάλη Έκρηξη. Τη γένεση δηλαδή του Σύμπαντος από το μυστήριο και μαγικό χέρι ενός θεού. Για την απόδειξή του σπαταλήθηκαν από το ευρωκωλοχανείο εκατομμύρια ευρώ με τον   «μηχανισμό εντοπισμού» (CERN) του σωματιδίου του Θεού. Κάτι που είχε λοιδορήσει ο Χόκινς. "Βάζω στοίχημα ένα δολάριο πως χάνουν το χρόνο τους" είχε πει. Και τα λεφτά των ευρωπαίων φορολογουμένων επίσης προσθέτω εγώ. Γιατί κανένας από τους πολιτικούς, θρησκευτικούς και επιστημονικούς κανάγιες δεν διασταυρώθηκε μαζί του ποτέ.. Κι όσο για τις συντεταγμένες του θρόνου του θεού, βρίσκονται κι αυτές σε αναμονή. 

Αυτό όμως που αναδείχθηκε είναι η συναισθηματική αίγλη του λαμπρού επιστήμονα.. Που με όσες θεϊκές ρομφαίες κι αν τον ντύνει η ανθρωπότητα, τόσο πιο απλός και πιο αληθινός ήταν αυτός.. Τον ευχαριστούμε κυρίως για την κοινωνική του προσφορά..