ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Ή ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ;

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος


Πνιγήκαμε στην παπαριά. Ειδικοί επί ειδικών που επιμερίζουν το επιμέρους ανέλαβαν με αφορμή το περιστατικό του Βύρωνα να μας επιμορφώσουν σχετικά με τις βάναυσες συμπεριφορές της μαθητιώσας νεολαίας. Στη πραγματικότητα αυτές υπήρχαν πάντα. 




Η κυριαρχία του σκληρού ή των σκληρών στη τάξη, υφίστατο εδώ και δεκαετίες, μόνο που σήμερα η κατάσταση έχει ξεφύγει. 
Τα όρια έχουν ισοπεδωθεί. 
Κι ο λόγος είναι απλός. 

Κατακλύζονται εσχάτως τα παιδιά από ειδήσεις ---γενέτειρα των οποίων το Μητροπολιτικό Κέντρο του καπιταλισμού-- σύμφωνα με τις οποίες μόλις έξορμα αγόρια, οπλίζονται, εισβάλλουν στα σχολεία και πυροβολούν στα τυφλά, αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες θυμάτων. 
Εγκαταλείπουν όμως  και κάτι άλλο, καθώς και τα ίδια είτε αυτοκτονούν, είτε σωριάζονται νεκρά από τις σφαίρες των αστυνομικών. 
Τη χολή του κοινωνικού αποκλεισμού που τα όπλισε. 

Μόνο που ουδείς ασχολείται στη συνέχεια με το δηλητήριό της. Φωτίζεται στιγμιαία η ζωή τους αλλά και τα ίδια από τα φλας των Μέσων Ενημέρωσης, για να γίνουν αφίσες στους τοίχους των αμούστακων νεαρών, απανταχού στην υφήλιο. 
Προς ώρας αυτό έχει αποφευχθεί στην Ελλάδα και ο λόγος βρίσκεται στο ότι είναι περιορισμένος ο κύκλος δράσης τους αλλά και για κάτι ακόμη: 

Παρά τη τηλεοπτική διασπορά ειδώλων του τύπου ρόμποκοπ κι άλλων εξωγήϊνων φρικιών που στις φλέβες τους αντί αίματος ρέει βαλβολίνη, δεν έχουν όλα τα παιδιά διαφθαρεί. Κάποια και δεν είναι λίγα αυτά, αντιστέκονται. 
Για πόσο ακόμη; 
Έχει σημασία από το πότε και πως θ’ αντιμετωπιστεί η κοινωνική αυτή λαίλαπα. Γιατί περί αυτού πρόκειται. 

Εξερχόμενος από την προστατευμένη αεροστεγώς οικογενειακή του εστία ο νέος, μαθαίνει πάρα πολύ γρήγορα, πως η σωματική και όχι η νοητική ισχύς επιβάλλει τα θέλω της. 
Την εξουσία της. 
Κι αυτό συμβαίνει σε μια μάχη που όλοι τίθενται εναντίον όλων. 
Γιατί οι κανόνες επιβίωσης είναι αμείλικτοι. 
Ανελέητοι. 
Αναδύεται έτσι το φαινόμενο της κοινωνικής ζούγκλας με τους κυνηγούς και τα θηράματα. 

Επιδιώκει ως εκ τούτων να ενταχθεί στο αυτονόητο. Τις ομάδες των κυνηγών. Αυτό που δεν ξέρει είναι πως οι κυνηγοί ομαδοποιούνται ευκαιριακά. Κατά κανόνα κυνηγούν κατά μόνας. Σε περίπτωση δηλαδή που θα έρθει σε σύγκρουση με την ηγεσία, ή θα αποπεμφθεί, ή θα εξαναγκαστεί σε ανείπωτους εξευτελισμούς. Για να μεταταγεί στα θηράματα κι αυτός.

Και υπό ποια αιτία τα παιδιά διέβησαν τον Ρουβίκωνα; Επειδή με τις αντένες τους συνέλαβαν στο φτερό πως η πολιτεία της Ρώμης μετατράπηκε σε κοινωνική ζούγκλα. Κανόνες έχουν παραγραφεί, σχέσεις βαζίζονται σε αμοιβαίο αλισβερίσι, ο έρωτας έγινε συναλλαγή και ο γονιός είναι ως ει παρών.

Παρακολουθούν έτσι με δέος τους γονείς τους να στέκουν ανίσχυροι, τρομοκρατημένοι, εμπρός στη κατεδάφιση πολιτισμικών αρχών και αξιών, για τις οποίες δόθηκαν δεκαετίες πριν, αιματηρές μάχες στην κατάκτησή τους. Συναισθάνονται την ήττα τους κι ας τους την κρύβουν για να μην απογοητευθούν.Κι αναλαμβάνει αυτός το ρόλο του εκδικητή αφού προηγουμένως έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο ισχυρός επιβάλλεται στον ανίσχυρο επί του οποίου δεν οφείλει ούτε ίχνος συμπόνιας. 
Βούτυρο στο ψωμί του καθεστώτος αλλά και:

Σημείο μηδέν από το οποίο έχουν πάρει τις αποφάσεις τους κι αναστροφή δεν υπάρχει. Κάπως έτσι αφιονίζονταν τα τάγματα εφόδου από τον αιμοσταγή Χίτλερ για να στρέφονται και κατά των ίδιων των γονιών τους. 

Δεν έχουν επομένως χρεία ψυχολόγων γιατί τα παιδιά δεν γεννήθηκαν ψυχασθενή. Είναι η ιστορία που τα κοιλοπονά και οι συνθήκες που τα διαμορφώνουν κι αν θέλετε ν’αλλάξει αυτό, αλλάξτε τις πολιτικές συνθήκες που συνίστανται πλέον στην εξής μόνιμη επωδό. 

Ανταγωνισμό τον καλεί η αιμοβόρα άρχουσα τάξη και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει η ζωή μου ο θάνατός σου. Για να αντικατασταθεί από τον ευγενή συναγωνισμό που εμπεριέχει όλες τις πανανθρώπινες αξίες.