ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ;

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Παπαριές.. Δεν υπάρχει ούτε μία μέρα που --η ελέγχουσα κοινωνικά και πολιτικά τη χώρα μιντιακή  αλητεία-- να μην διαχέει χειρότερους από τον κορωνοιό μολυσματικούς ιούς  στο περιβάλλον.. 

Δεν ξέρεις ποια να πρωτομαζέψεις.. 

Διαλέγω αυτή την πλέον επικίνδυνη γιατί αφορά τις ζωές των παιδιών μας. Προχθές βγήκαν στους μιντιακούς αιθέρες οι γνωστοί στρατόκλαβλοι και αμολούσαν ξερατά πως τάχα μια ακόμη -ακραία αυτή τη φορά- πρόκληση έστησαν οι Τούρκοι στο Αιγαίο. 

Τα μαχητικά αεροσκάφη τους, εγκλωβίστηκαν από τους ικανότερους Έλληνες πιλότους και για ν αποφύγουν τη πιθανή κατάρριψή τους, εξέμεσαν θερμοβολίδες. 

Ηχηρός όρος που με οδήγησε να συμβουλευτώ φίλο πιλότο ο οποίος γέλασε μεν προβληματίστηκε δε. Οι θερμοβολίδες δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα αντίμετρα του κατά τη μάχη ηττημένου, δεδομένου πως οι πύραυλοι μαγνητίζονται από την θερμότητα. 

Το γέλιο όμως πάγωσε στο στόμα του όταν έφερε στον νου εικόνες που και ο ίδιος έχει ζήσει.. Γιατί η αδρεναλίνη στους ουρανούς παίρνει κι αυτή τα ύψη και το κακό δεν αργεί να γίνει, μου εξήγησε. 

Στο σημείο αυτό πήρα τη σκυτάλη εγώ για να σας μεταφράσω το κακό. 

Κακό είναι από μια κίνηση θυμού, να καταρριφθεί ένθεν κακείθεν κάποιο αεροσκάφος και να προκληθεί γενικευμένος πόλεμος. Γιατί ο επόμενος μεταξύ ημών και των Τούρκων, θα γίνει με ξύλινα σπαθιά. 

Τα νησιά θα γίνουν οικόπεδα για Μητσοτάκειους επενδυτές και μαζί μας θα πάρουμε στον λαιμό μας και τους πρόσφυγες. Τα παιδιά μας θα μπουν στο σφαγείο ενός φονικού πολέμου, για τον πλούτο της άρχουσας τάξης ένθεν κακείθεν του Αιγαίου. Θα μείνουν πίσω κάτι δακρυσμένοι υπερήλικες, που με οιμωγές αρχαίας τραγωδίας, θα εκφράζουν στους δρόμους τον πόνο τους. 

Αυτοί δε οι στρατόκαβλοι της οικονομικής μιντιακής και πολιτικής εξουσίας, που τώρα μας ζυμώνουν στην αποδοχή αυτής της σφαγής, θα την έχουν κάνει για την αλλοδαπή όπως έπραξαν και κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. 

Κι όλ’ αυτά γιατί; Επειδή επί του Αιγαίου υφίσταται η εξής παγκόσμια παράνοια: 

Ο εθνικός εναέριος χώρος μας είναι τα δώδεκα μίλια, ενώ ο θαλάσσιος τα έξη, αντιθέτως της λογικής και του διεθνούς δικαίου κατά το οποίο: Τα θαλάσσια σύνορα συμφωνούν με τα εναέρια.. Και τι κάνουν οι Τούρκοι; Εκμεταλλεύονται στην επεκτατική τους πολιτική αυτό το κενό. 

Δεν είναι όμως κουρσάροι του αέρα. Επειδή ο αέρας δεν είναι εκμεταλλεύσιμος. Δεν έχει ούτε φυσικό αέριο, ούτε και πετρελαιοειδές ορυκτό τα οποία διεκδικούνται, όχι από τους λαούς, αλλά από τις ένθεν κακείθεν του Αιγαίου  άρχουσες τάξεις. Γι αυτές και για τα συμφέροντα της Δύσης θα κληθούμε να θυσιάσουμε τα παιδιά μας Αφερίμ.. Η δεξιά πάντα μας οδηγούσε σε εθνικές καταστροφές..