Κάποιες ώρες είναι δύσκολες.. Δεν βγαίνουν όσο κι αν τις σπρώχνεις.. Σαν να'χει κολλήσει το ρολόι.. Είναι γιατί βουτάς στα βαθιά της ψυχής με τα μάτια ανοιχτά και δίχως μάσκα οξυγόνου για να μην αποκοπείς από την πραγματικότητα. Ο κίνδυνος έτσι να πνιγείς είναι μεγάλος. Ε,και λες και χάνεσαι στο φως του φεγγαριού.. Τι να σου κάνει κι αυτό.. Πόσες πίκρες και πόσες προσευχές να χωρέσει.. μια τόση δα μπαλίτσα..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου