Ανωνύμου του Έλληνος
Νέος κύκλος αγοραίας εθνικοφροσύνης και κακοστημένου τσαμπουκά με τραγικό σκηνικό εκατέρωθεν του Αιγαίου Πελάγους. Τα ξένα αφεντικά της Γκραικυλίας κι οι υπερδυνάμεις προς την πλευρά της Τουρκίας κάνουν χοντρά παιχνίδια. Οι ίδιοι πάντα σκηνοθέτες, οι φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, ο Ιμπεριαλισμός και το Παγκόσμιο Κεφάλαιο.
Η διαφοροποίηση έγκειται ως προς το μέγεθος, την ισχύ, την γεωπολιτική αξία, την κρατική υπόσταση και τον βαθμό ανεξαρτησίας μεταξύ των δύο «ηθοποιών». Από την μια… όχθη της σκηνής το «Κράτος φάντασμα» του Καρόλου Μαρξ, το «Αθλιέστερον προτεκτοράτο» της Ελένης Βλάχου, το «Φρικτότατο πειραματόζωο» του Η. Βολιότη-Καπετανάκη, το οποίο από την σύστασή του ως σήμερα δεν έχει αξιόμαχη διπλωματική πολιτική, ουδεμία κοινωνική φιλοδοξία και κρατικό εκτόπισμα πάρεξ της τυφλής εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ξένων, που το δημιούργησαν!
Από την άλλη, ελεύθερο, ανεξάρτητο κράτος, πανίσχυρη περιφερειακή δύναμη, που όχι μόνο ονειρεύεται αλλά και προσπαθεί συστηματικά με σειρά διεθνών τετελεσμένων να δημιουργήσει, να εκβιάσει βήμα το βήμα την χαμένη κατά τον περασμένο αιώνα (τέτοια αντίστοιχη εποχή) αυτοκρατορία του!
Δεν σας είπα, μάλλον δεν υπενθύμισα για εκατοστή φορά, το έργο, που παίζεται σε άπειρα επεισόδια. Είναι, βλέπετε, της μόδας στον ντουνιά οι τηλεοπτικές σειρές. «Μια ζωή Γκόλφω» ο διαχρονικός του, από το 1821, τίτλος!
Συνήθως τοι θεατές προτιμούν σαπουνόπερες. Δεν τους χαλάνε δράματα και θρίλερ. Όταν τα τελευταία διανθίζονται με στοιχεία από τις πρώτες, είναι το κάλλιστον! Σπάνε ταμεία, μαζεύουν όλο το χαρτί των αφελών, ανόητων κομπάρσων και του φιλοθεάμονος κοινού. Μην αυταπατάσθε ότι ανοίγει τυχαία, από καπρίτσιο της… μοίρας, χοντρό παίγνιο στην Α. Μεσόγειο.
Δεν είναι παλαιόθεν γνωστή η ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων κι όχι μόνο; Τώρα τα θυμήθηκαν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Κίνα και οι δορυφόροι τους; Θ’ ανακοινώσει μια προωθημένη εκτίμηση, όπως πάντα, ένα ολέθριο σενάριο η Συνωμοσιολόγα Κασσάνδρα, που έχει δυο μεγάλα κουσούρια: Βλέπει με βεληνεκές μισού αιώνα κι αναλύει διεξοδικά και ταξικά ώστε σπανιότατα, αν όχι ποτέ, πέφτει έξω. Ως γνωστό συνιστά δημοσιοσχετίστικη κραυγή αμηχανίας αδαών το: Διαψεύδονται οι Κασσάνδρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου