Καλημέρα
Aφορμής δοθείσης ενός συναδέλφου και φίλου που εγκαινιάζει ενημερωτικό ιστότοπο στην Αχαΐα (στην αμέσως επόμενη ανάρτηση) θα ιστορήσω μια προσωπική εμπειρία για το πώς χτίζονται τα μέσα ενημέρωσης για να πάρετε ένα ίχνος μυρωδιάς από την κατάστασης που επικρατεί σε αυτά.
Είναι το ευτυχές έτος 1995 και κοινωνικός φίλος --αλλά πολιτικός αντίπαλος συμπαθής ωστόσο τότε αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός της κρίσης στη συνέχεια- αποφασίζει να εκδόσει ένα καθημερινό έντυπο και με πλησιάζει. Όχι φυσικά στη βάση της γνωριμίας μας. Αλλά της επιτυχίας που είχα στην έκδοση από το 1989 καθημερινής δημοκρατικής εφημερίδας από κοινού με τον Γιώργο Σκαρβελάκη και τον αείμνηστο Νίκο Χρυσαφόπουλο, την οποία τρέξαμε από την πρώτη στιγμή με κυκλοφορίες θεαματικές, που μας τοποθέτησαν δεύτερους μετά το Έθνος και πίσω μας τα Νέα. Θυμάμαι το εκδοτικό κατεστημένο να έχει τρομοκρατηθεί μ’ εμάς τους φτωχούς συγγενείς.
Κατά τη πρώτη συνάντησή μας ήταν κι ένας εργολάβος- πολιτικό και οικονομικό στήριγμά του όπως κατάλαβα στο φτερό- που από τη πρώτη στιγμή μου δηλώθηκε πως θα ήταν ο χορηγός ώσπου το φύλλο να σταθεί στα πόδια του..
Αφού εξασφάλισα πως επεμβάσεις δομή το πολιτικό περιεχόμενο και την αισθητική στην εφημερίδα δεν θα ανεχθώ νοικιάσαμε προσωρινά γραφεία στο Κολωνάκι με σκοπό να μετοικήσουμε σε ιδιόκτητο κτήριο του εργολάβου (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω είχε σχέσεις με Σαουδάραβες πρίγκιπες) επί της λεωφόρου Συγγρού.
Εγκαταστάθηκα και ξεκίνησα αμέσως να ψωνίζω ξεχωριστούς συναδέλφους από τη δημοκρατική αγορά για να στερεώσω κατά πως είχα στο νου το δημοκρατικό της περιεχόμενο και την αισθητική της. Κάποια μάλιστα ονόματα βαριά για να μου κάνει τρομακτική εντύπωση η αποδοχή τους, δεδομένου πως βρισκόμουν σε νεαρή δημοσιογραφική ηλικία. Ώσπου ένας εξαιρετικά μορφωμένος συνάδελφος εξ αυτών μου το εξήγησε: Ήρθαμε γιατί σ’ εμπιστευόμαστε..
Κάναμε τις πρώτες συσκέψεις σχεδιάζαμε νυχθημερόν την εφημερίδα με την ηγετική ομάδα – μάλιστα πληρώθηκαν και τον πρώτο μισθό – εγώ είχα ράτζο πλάι στο γραφείο μου και βρισκόμουν σε διαρκείς συσκέψεις μαζί τους και με τον χορηγό για τον καταμερισμό του μετοχικού κεφαλαίου. Τελικά ήρθαμε σε συμφωνία που προέβλεπε: 33% εγώ, 33% αυτός 33% ένα πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης και το 1% όποιος περαστικός είδε φως κι ανέβηκε.
Συμφωνήσαμε και το ίδιο βράδυ θα υπογράφαμε παρουσία φυσικά του δικηγόρου που θα είχε συντάξει το συμφωνητικό. Και ποιος νομίζετε πως ήταν αυτός που υποτίθεται πως πρώτον ήταν πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης αλλά ως εκείνη την στιγμή δεν είχε εμφανιστεί; Ο νομικος σύμβουλος της πρώτης σε κυκλοφορία εφημερίδας!!! Δηλαδή θα μετεξελισσόμασταν σε ένα ανθυποφύλλο της!!!
Ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε !! Έγινα αγρίμι ..Τα τίναξα όλα στον αέρα ενημέρωσα τους συναδέλφους που όχι μόνο συμφώνησαν αλλά επιδοκίμασαν ηχηρά τη στάση μου έριξα μια αρμαθιά μπινελίκια στον πολιτικό αρχηγό που μάλλον ήθελε να με παγιδεύσει κι έψαξα αμέσως για δουλειά.
Παρεμφερής είναι και η διαδρομή του συναδέλφου που ανοίγει ιστότοπο στην Αχαϊα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου