... ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ» ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή; Ποτέ.. Ο άνθρωπος πολιτικό φάντασμα που ακολούησε κατά γράμμα την αφανιστική για την Ελλάδα συμφωνία του Ελσίνκι βγήκε ξανά στον πολιτικό ορίζοντα ως ζόμπι για να μας πει ότι: Ο Καραμανλής είναι υπεύθυνος των σημερινών Τουρκικών απειλών επειδή δεν μόχθησε ως όφειλε για την είσοδο της Τουρκίας στο club των αιμοσταγών τεράτων. Την ΕΕ..
Όφειλε γράφει ο πολιτικός παλιάνθρωπος ν’ ακολουθήσει τις λογικές φωνές της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια ενός «συμβιβασμού» τον οποίο ο πολιτικός πρόγονός του ο Ανδρέας Παπανδρέου όχι απλώς είχε αρνηθεί, αλλα είχε διατάξει την έξοδο του Ελληνικού στόλου στο Αιγαίου με την ρητή εντόλή ότι πλέει ή πετάει δίχως την άδεια των Ελληνικών αρχών καταρρίπτεται η βυθίζεται..
Συνέπεια της γενναίας απόφασης του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν το «Σεισμίκ» μετά των σκαφών της πολεμικής του συνοδείας να επιστρέψει κακήν κακώς στον Βόσπορο. Αντιθέτως αυτού και μερικά χρόνια μετά τον θάνατό του, ο πρώην μειοδότης (γιατί πέραν της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας υπέγραψε συμφωνίες που αναγνωρίζουν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές» ) πρωθυπουργός, βγήκε από το πολιτικό «λαγούμι» του παίρνοντας ως εφιάλτης θέση σε μια περίοδο όξυνσης της επιθετικότητας της Άγκυρας.
Με άρθρο του έτσι στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Σημίτης εξαπολύει επίθεση εναντίον του Κώστα Καραμανλή κάνοντας λόγο για «χαμένες ευκαιρίες» και επικρίνοντας τη στάση που κράτησε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 2004 για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση καταλογίζοντάς του τελικά τη σημερινή προκλητική συμπεριφορά Ερντογάν.
Η παρέμβαση Σημίτη δεν έγκειται φυσικά στην πρεμούρα του να καταγγείλει τον πολιτικό αντίπαλο του – παρότι επιχειρεί να την εμφανίσει ως τέτοια – αλλά στην καλλιέργεια λογικών «συμβιβασμού» με την Τουρκία που θα στρώσουν το έδαφος για μια προσφυγή στη Χάγη με προκαθορισμένους όμως όρους για τα κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας, όπως εδώ και δεκαετίες απαιτούν τα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Για όσους όμως δεν έχουν μνήμη κοντή δεν πρωτοτύπησε ο άθλιος. Το ίδιο είχε πράξει και πριν μερικούς μήνες με άρθρο του στην «Καθημερινή», όταν τότε μίλησε για «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων» με την Τουρκία και είχε κινδυνολογήσει κάνοντας πρόβλεψη για «νέα Ίμια».
Αυτή την πολιτική του «ραγιαδισμού», του «αμερικανοτσολιαδισμού» της υποταγής στις πολιτικές ΕΕ και ΝΑΤΟ υπηρέτησε το πολιτικό πετσί Σημίτης:
Α) Όταν στα Ίμια το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, εκστόμισε εκείνο το απίθανα υποτελές «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…
Β) Όταν στη Μαδρίτη, το 1997, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπό το βλέμμα της αμερικανίδας ΥΠΕΞ Μ. Ολμπράιτ, υπέγραψε ως πρωθυπουργός μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο!
Γ) Όταν προσυπέγραψε τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια της οποίας γίνεται αποδεκτός ο πυρήνας των τουρκικών διεκδικήσεων, καθώς ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου αφαιρείται από την Ελλάδα και υπάγεται κατευθείαν στα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία!
Δ) Όταν στο Ελσίνκι, το 1999, υπό τη σκέπη των ευρωπαίων εταίρων, έβαλε ως πρωθυπουργός φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Η σημερινή επιθετική στάση της Τουρκίας, γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι δεν απορρέει από τη «χαμένη ευκαιρία» της Συνόδου του 2004 όπως ισχυρίζεται το ανδρείκελο Κώστας Σημίτης.
Απορρέει ακριβώς από τα όσα, τα υπογεγραμμένα από την τότε ελληνική κυβέρνηση δύο παραπάνω κείμενα της παραχωρούν ως δικαιώματα.
Απορρέει από τη στάση που κράτησαν όλα τα επόμενα χρόνια οι κυβερνήσεις αυτού τόπου (μαζί και αυτή του Κ. Καραμανλή) που τις αποδέχτηκαν ως συνέχεια του κράτους τους.
Απορρέει από την στάση των συμμάχων και εταίρων των ΗΠΑ και της ΕΕ, αφού με την ενεργητική συμμετοχή τους υπογράφησαν οι συγκεκριμένες συμφωνίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου