Τι είδους φλασιά ήταν αυτή που έφαγα τώρα.. Γαρύφαλλα και μάλιστα κόκκινα κατακόκκινα της καρδιάς σε μια εποχή που τα λουλούδια δεν τα μυρίζουν τα μετράνε.. Έλα όμως που το χάδι της φωνής του Γιάννη καταδύεται σ' απίστευτα συνειδησιακά βάθη και σου ανασύρει κρυμμένα "σ αγαπώ".. Ξέρετε αυτά που ψιθυρίζονταν σαν αύρα.. Κι αμέσως πετάς τη μάσκα του οξυγόνου που κρατούσες για να μην αποκοπείς της πραγματικότητας και βουλιάζεις παραδομένος σε μια άλλη διάσταση. Ένα άλλο σύμπαν. Έναν άλλο κόσμο..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου