Δημοσιογράφος με τσαμπουκά με ήθος με θέσεις κομμουνίστρια μέχρι τη τελευταία της πνοή-Έκανε πειραϊκό κι ένας εφοπλιστής της είπε λέγε πόσα και τον έστειλε στο διάβολο..
Ματίνα Παπαχριστούδη
Μας άφησε αναπάντεχα δυο μέρες πριν φύγει ο Οκτώβρης, μια μέρα μετά
άνοιξαν οι ουρανοί, σαν τα μάτια μας που δεν έλεγαν να στερέψουν. Η
συντρόφισσά μας Πόπη Χριστοδουλίδου έφυγε, ταλαιπωρημένη από τα
προβλήματα υγείας που την ταλάνιζαν.
Όπως στέρεψε το οξυγόνο των αγώνων στον κλάδο των ΜΜΕ, στους δημοσιογράφους, έτσι λιγόστευε το οξυγόνο της ζωής της. Η Πόπη έπαιρνε ζωή από τους κοινωνικούς αγώνες και έδινε απλόχερα, άδολα, χωρίς ύστερες σκέψεις, χωρίς καν να δίνει σημασία στη δική της ζωή.
Η Πόπη «σημαδεύτηκε» από πολύ νωρίς με τις ιδέες του κομμουνισμού και της Αριστεράς. Παιδί ανταρτών, στις γειτονιές του Αιγάλεω και του Πειραιά μεγάλωσε, μπολιάστηκε και άνθισε μέσα στους λαϊκούς αγώνες του εργατικού κινήματος.
Άρχισε τη δημοσιογραφική της καριέρα της όπως πολλοί εκείνη την περίοδο, το 1982 στην εφημερίδα Αυριανή, μπαίνοντας στο ρεπορτάζ που θα σφράγιζε την επαγγελματική της πορεία και θα το σφράγιζε με τη δυναμική της παρουσία. Στο μεγάλο λιμάνι ήταν ο φόβος και τρόμος των αφεντικών, των εφοπλιστών, δεν ξεπουλήθηκε. «Πόσα;», της είχε πει κάποτε ένας εφοπλιστής.
Τον έβρισε. Κι όταν το πειραϊκό ρεπορτάζ όπως κι όλα τα άλλα κοινωνικά ρεπορτάζ εξαφανίστηκαν από τον Τύπο και τα ηλεκτρονικά Μέσα, η Πόπη δημιούργησε μια από τις πρώτες ανεξάρτητες δημοσιογραφικές θεματικές ιστοσελίδες, το peiratikoreportaz.gr.
Η απαρχή της κρίσης στα ΜΜΕ την βρήκε εκπρόσωπο των δημοσιογράφων στο Έθνος. Ήταν αυτή που απολύθηκε πρώτη το 2011 από την οικογένεια Μπόμπολα. Μόνο έτσι μπορούσε να ανοίξει ο δρόμος για τη μαζική επιβολή του σκληρού εργασιακού μνημονίου στα ΜΜΕ. Η Πόπη θύμωσε ακόμη περισσότερο. Διαφώνησε με τις απολύσεις στον Ριζοσπάστη, αποχώρησε από την παράταξη του ΠΑΜΕ Τύπου και τη Δημοσιογραφική Συνεργασία και συμπορεύτηκε με τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Εκλέχθηκε δυο φορές στο ΔΣ του ταμείου των ΜΜΕ, τον ΕΔΟΕΑΠ και στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ.
Για την αταλάντευτη στάση της συκοφαντήθηκε, λοιδορήθηκε, πολεμήθηκε από πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αντιπάλους. Γιατί το πιστεύω της «στη βαρβαρότητα απαντάς με πυγμή και όχι με κλάματα», το υπηρέτησε μέχρι τέλους. Με τη ζωή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου