Εξοργίζομαι με την ελεημοσύνη. Την ελέω του εξαθλιωμένου λαού συνδρομή στη δυσανεξία ενός συμπολίτη μας που κινδυνεύει η ζωή του.. Και εξοργίζομαι γιατί εξαναγκάζουμε στην κοινωνική διαπόμπευση της επαιτείας έναν συμπατριώτη μας για κάτι που το συντεταγμένο κράτος όχι απλώς όφειλε, αλλά υποχρεούτο να πράξει αν φυσικά δεν είχε λεηλατηθεί από την κυρίαρχη τάξη. Στον Ραφαήλ και την περιπέτειά του η αναφορά μου.. Δισεκατομμύρια ασφαλιστικών εισφορών του λαού χάνονται σβήνουν στη πηγάδα όχι του Μελιγαλά αλλά των εφοπλιστών των βιομηχάνων των τραπεζιτών των χρηματιστών και των μεγαλομετόχων των κολοσσιαίων εταιριών του αμύθητου πλούτου. Σε αυτό το τσίρκο των άγριων θηρίων ο θεατής λαός πληρώνει εισιτήριο για να παρακολουθήσει σε video wall τον θάνατό του αντί να μπουκάρει στο σανίδι και να τους τα ξηλώσει όλα.. Χρόνια τώρα.. Και εξακολουθεί..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου