ΜΟΝΟ Η ΒΡΟΧΗ ΞΕΡΕΙ

Ίσως ιστορία της διπλανής πόρτας.. Γι αυτή τη παράξενα σκυφτή και σιωπηλή ανάσα.. Μα ήταν τόσο καλό παιδί ακολουθούν οι μαρτυρίες των αθώων της συλλογικής ενοχής.. Που μαθαίνουν την ύπαρξή του από τις περασμένες χειροπέδες στα βελούδινα χέρια του. Είχαν προηγηθεί κοινωνικά και οικονομικά δεσμά που οι εθελοτυφλούντες των παραπλεύρως κάθετων σπηλαίων (τα λένε και διαμερίσματα) αρνούνταν φοβισμένοι να δουν.. Γιατί θ' αποκαλυπτόταν η συνενοχή τους.. Και κρύβονταν πίσω από τη σκιά τους. Που όταν ένιωθαν ασφαλείς στο περιβάλλον των ψευδαισθήσεών τους, την μετρούσαν για το μπόι που θα ήθελαν να έχουν..  Ξεφτίλες...