ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ..

 ..ΑΛΛΑ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ..

Οι πόρτες των σχολείων σήμερα ανοίγουν όχι μόνο για τους μαθητές, αλλά και για τα προβλήματα και τις ελλείψεις που ταλανίζουν την Εκπαίδευση κι επαναλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια, κάνοντας ακόμα και τα αυτονόητα να είναι προς κατάκτηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σχολεία μπαίνουν πλέον σε πλήρη λειτουργία, ωστόσο δεν έχει αποδοθεί ακόμα η 3η δόση λειτουργικών δαπανών για το 2019. Μία δόση που έπρεπε να έχει αποδοθεί μέσα στο καλοκαίρι.

Στο φόντο της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης, δηλαδή, προστέθηκε και η αδιαφορία τόσο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όσο και της τωρινής της ΝΔ που δεν ενήργησαν ώστε να εξασφαλιστεί έγκαιρα η απόδοση της 3ης δόσης, με αποτέλεσμα τα ταμεία των σχολείων να είναι κυριολεκτικά άδεια!

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, καθώς τα λιγοστά χρήματα που υπάρχουν σε κάποιες σχολικές επιτροπές από προηγούμενες δόσεις, λόγω της μη σύστασης νέων σχολικών επιτροπών και ορισμού υπεύθυνου διαχειριστή για τις συναλλαγές με τις τράπεζες, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα σχολεία στους περισσότερους δήμους.

Εκπαιδευτικοί

Αναφορικά με την κάλυψη των αναγκών σε εκπαιδευτικούς, μπορεί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τα σχολεία να εμφανίζουν σχετικά καλή εικόνα, όμως στη Δευτεροβάθμια λείπει ακόμα μεγάλο μέρος των καθηγητών από τα σχολεία. Το κυριότερο όμως είναι ότι για άλλη μια χρονιά η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δουλεύουν ως αναπληρωτές, απολύονται στο τέλος του σχολικού έτους και επαναπροσλαμβάνονται το φθινόπωρο, ενώ καμιά δέσμευση δεν έχει αναλάβει η κυβέρνηση της ΝΔ για μόνιμους διορισμούς. Οι δε προσλήψεις των μόνιμων εκπαιδευτικών στην Ειδική Αγωγή που είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση αναμένεται να γίνουν τον Δεκέμβρη. Για να μπορέσει να βγει το πρόγραμμα σε κάθε σχολείο, συνεχίζει να είναι σε ισχύ το αντιεκπαιδευτικό καθεστώς των διπλών και τριπλών αναθέσεων στους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δηλαδή να διδάσκουν διαφορετικά (και κάποιες φορές εντελώς άσχετα) αντικείμενα από αυτά που έχουν σπουδάσει. Σύμφωνα με καταγγελίες εκπαιδευτικών επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης δεν δήλωσαν όλα τα κενά με βάση τις ανάγκες των σχολείων, αλλά προέκριναν λύσεις όπως υποβιβασμούς σχολείων και συγχωνεύσεις τμημάτων.

Προβλήματα από τους σεισμούς

Στην Αττική, ο μεγάλος σεισμός του Ιούλη άφησε τραυματισμένα πολλά σχολικά κτίρια, ενώ ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν έχουν ελεγχθεί όλα τα σχολικά κτίρια στο πλαίσιο της απαραίτητης διαδικασίας του προσεισμικού ελέγχου. Για τα σχολεία που έχουν εντοπιστεί ζημιές, ανάλογα με το χρόνο που απαιτεί η αποκατάστασή τους, προκρίνονται διαφορετικές λύσεις. Ετσι, για παράδειγμα, τρία σχολεία στο Χαϊδάρι, δύο στο Νέο Ηράκλειο και από τρία έως έξι σχολεία στο Μενίδι αναμένεται να αρχίσουν τη λειτουργία τους από την επόμενη βδομάδα, οπότε θα έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες εργασίες. Σε Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Καματερό και Πετρούπολη, 7 σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κρίθηκε ότι δεν προλαβαίνουν να επισκευαστούν και προωθείται η «λύση» της μεταστέγασής τους σε άλλα σχολεία και στην πλειοψηφία τους η λειτουργία σε διπλοβάρδια ή σε εναλλασσόμενη βάρδια, κάτι που μας γυρνάει χρόνια πίσω και προκαλεί τεράστια προβλήματα στους μαθητές με τις απογευματινές τους δραστηριότητες. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για 5 σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (νηπιαγωγεία, δημοτικά και ένα ειδικό σχολείο!) στο Αιγάλεω, για τα οποία ανακοινώθηκε μεν η μεταστέγαση σε άλλα σχολεία, αλλά κανένας αρμόδιος δεν έχει πει υπεύθυνα σε τι ωράριο θα λειτουργήσουν, το ενδεχόμενο της διπλοβάρδιας παραμένει στην πράξη ανοιχτό και οι εργαζόμενοι γονείς είναι σε απόγνωση για το πού θα αφήνουν τα παιδιά τους το πρωί και πότε θα αρχίσουν κανονικά τα μαθήματα.

Εντονες ελλείψεις σε αίθουσες και κτίρια εμφανίζονται επίσης στην Προσχολική Αγωγή, που δεν μπορεί να εφαρμοστεί υποχρεωτικά για δύο έτη σε όσους δήμους είχε προγραμματιστεί. Ομως και εκεί που εφαρμόζεται, σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς αναγκάζονται να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε νηπιαγωγεία αρκετά μακριά από το σπίτι τους, δημιουργούνται υπερμεγέθη τμήματα και προκρίνεται η λύση των αιθουσών kibo σε προαύλιους χώρους σχολείων, που δεν έχουν φτάσει όπου χρειάζεται.
Σε όλα τα παραπάνω, οι λαϊκές οικογένειες προσθέτουν και τα οικονομικά βάρη που καλούνται να σηκώνουν για να συμπληρώνουν τη μόρφωση των παιδιών τους με όλα αυτά που θα έπρεπε να τους παρέχει το σημερινό σχολείο, όμως δεν το κάνει. Ετσι, μετρούν τα έξοδα για εξωσχολικές δραστηριότητες, για τα φροντιστήρια, για τις λίστες σχολικών ειδών που περιλαμβάνουν ακόμα και τα χαρτιά για φωτοτυπίες των σχολείων, για τις σχολικές εκδρομές που δεν είναι δωρεάν κ.λπ.