ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΝΤΡΑΠΕΙ;

Από τη Σάρα Νόζεκ

Φτωχές μανάδες και παιδάκια ξεσπιτώσατε, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, παρά μονάχα είχαν βρει στοιχειώδη στέγη και ένα πιάτο φαΐ σ' αυτές τις καταλήψεις.

Ψάχτε τώρα να βρείτε ναρκωτικά στα ρουχαλάκια των μωρών, στα καροτσάκια και στις πάνες τους.

Κι ας συνεχίζονται τα νταραβέρια στην πλατεία, μα δεν ήταν αυτός ο στόχος εξ άλλου.

Ο στόχος ήταν να χτυπηθούν οι καταλήψεις και να πεταχτούν στον δρόμο αθώοι άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι, που ζητούν καταφύγιο.

Στο μεταξύ, μέσα σε ταξί και κοντά στην περιοχή, γιατί είχα δουλειά.

Και ν' ακούς τον ταξιτζή, που θέλει ψιλή -και φτηνή- κουβέντα, να αναρωτιέται με κουτοπονηριά: και γιατί είναι μόνο γυναικόπαιδα; οι άντρες τους πού είναι;

Δεν το χώραγε ο νους του ότι μπορεί και να σκυλοπνίγηκαν κατά τη διαδρομή, ας πούμε, ή ότι δεν υπήρχαν χρήματα για να έρθει όλη η οικογένεια μαζί, ή ότι είναι αγνοούμενοι, ή οτιδήποτε άλλο σχετικό.

Η διαστροφή της σκέψης πάει στο εξής: ότι οι άντρες τους είναι εδώ, ότι κρύβονται κι ότι είναι ποιος ξέρει τι κακούργοι.

Θα έλεγα ντροπή, αλλά δεν υπάρχει πια αυτή η έννοια στην καταραμένη χώρα, είναι κάτι χαμένο από καιρό.

Εντάξει, όλα αυτά είναι προγραμματισμένα να γίνουν, υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα και τακτικές από πίσω, αλλά όσο βυθιζόμαστε στην άβυσσο της κακίας και της βλακείας, τόσο σιχαίνομαι περισσότερο.

Ποιος να ντραπεί; για να ντραπεί κάποιος, πρέπει να διαθέτει κριτική σκέψη και συναίσθηση, κι όχι να του έχει φάει η κουρού τον εγκέφαλο.

Πού ζω; πού ζούμε; και πώς θα ζήσουμε; και θα ζήσουμε;

Όχι ντροπή, αηδία πια, αηδία.