Νοιώθεις τη ζεμπεκιά να ρέει σαν λάβα στο αίμα σου.. Τον στίχο να σε σκορπάει .. Τη μελωδία να σε παραλύει.. Τον ρυθμό να σε μεθάει.. Πόσα θα ήθελες να μάθει αλλά συνωστίζονται στη γλώσσα και την πνίγουν.. Άσε τότε το σώμα να μιλήσει. Δεν ψεύδεται ποτέ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.