Επί τη ευκαιρία του άλικου αίματος της Αρμένισας μια προσωπική ιστορία για να κατανοήσετε την οργή μου.. Διαβαινα τα σοκάκια των δέκα μου χρόνων στην παραγκούπολή μας, το Δουργούτη. Ζούσαν και αρκετοί αρμένηδες ανάμεσά μας απόγονοι των διασωθέντων από την γενοκτονία. Μεταξύ των καλλίτερών μου φίλων κι ένας εξ αυτών. Ο Τακβόρ.. Πολύ καλός μαθητής και σπουδαίος μπακ στο ποδόσφαιρο αν δεν είχε πλατυποδία. Χριστούγεννα. Ο πατέρας μου εξορία. Η μητέρα μου νοσηλεύτρια απολυμμένη του Ιπποκράτειου ως αριστερό μίασμα κατά τον Κοκό με το κόκκινο λειρί .. Δικαίωμα στη δουλειά δεν είχαν οι αριστεροί.
Συνέπεια αυτού η μαζική μετανάστευση.. Έτσι αποφόρτιζε την λαϊκή οργή πάντα η δεξιά.. Το έκανε και πρόσφατα. Το 2010.. Το ψυγείο άδειο κι η μάνα μου σε μια γωνιά να κλαίει. Στη κατσταρόλα λίγος τραχανάς.. Τη πλησιάζω της χαϊδεύω τα μαλλιά και της λέω. Θα σου φέρω εγώ λεφτά.. Στα μάτια της έσκασε μια έκπληξη που όμοιά της δεν έχω ματαδεί. Σε δυο μέρες έρχονταν τα φώτα. Πάω και βρίσκω τον Τακβόρ και του λέω μάθε με τα κάλαντα στ' αρμένικα. Τι έπαθες με ρωτά κι αφού του εξήγησα με πήρε από τους ώμους και μου λέει θα έρθω μαζί σου. Ωραία θα τα μοιραστούμε.. Δεν θα μοιραστούμε τίποτα θα τα πάρεις όλα εσύ. Τον κοίταξα παράξενα γιατί δεν ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Μια ειδοποιός λεπτομέρεια που ασφαλώς δεν την φαντάζεστε. Η μεγάλη γιορτή των Αρμεναίων είναι τα φώτα κι αυτό που επίσης δεν σας περνά καν από το μυαλό είναι πως ανήμερα αν θυμάμαι καλά μοιράζουν σε όσους τους ψέλνουν τα κάλαντα πολύ γερά χαρτζιλίκια!! Εγώ το ήξερα. Ξεκινήσαμε στις έξη το πρωί και τα ψέλναμε δίχως ανάσα μέχρι τις έντεκα τη νύχτα.. Δηλαδή τι ψέλναμε; Ο Τακβόρ απήγγειλε κι εγώ ανοιγόκλεινα το στόμα μου.Απολογισμός; Προσδεθειτε στη καρέκλα σας. 19452 δραχμές από τις οποίες ο Τακβόρ δεν δέχθηκε ούτε δραχμή!!! Γύρισα στη μητέρα μου που ήδη μ' έψαχνε μ αγωνία. Της τα ξάπλωσα στο τραπέζι. Τα έκλεψες μου λέει και χυμάει σαν άγριο θεριό να σκίσει. Μπήκε στη μέση ο Τακβόρ και μετά από εξαντλητικές προσπάθειες πείστηκε. Αφού ρώτησε και μια Αρμένισα γειτόνισσα. Με χάιδευε μια ολόκληρη νύχτα με λυγμούς. Τα λεφτά ισοδυναμούσαν με μισθούς 18 μηνών καλοπληρωμένων υπαλλήλων.. Την επομένη το πρωί κάλεσε και την οικογένεια του Τακβόρ και μας έκανε ένα τραπέζι που ακόμη δεν το έχω ξεχάσει. Ζητώ έτσι συγνώμη από τους Αρμεναίους γιατί νιώθω σήμερα σαν να την έχω σκοτώσει εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου