Μνημόνια, ανεργία, λεηλασία συνταξιοδοτική, εμφράγματα θάνατος.. Στα αζήτητα..Με τι κουράγιο να πεις καλημέρα..Του ζητώ συγνώμη που δεν γνώριζα.. Είναι και η πουτάνα η αξιοπρέπεια που σου δεσμεύει το στόμα.. Από το φατσοβιβλίο και τη Νανά τη Νταουντάκη το έμαθα και το αναπαράγω.. Ήταν μόλις 51 ετών ο Γιάννης Τριανταφύλλου. Τον δικό του θάνατο τον μάθαμε χθες, επίσης. Μόνο που, από ότι πληροφορηθήκαμε, ήταν ήδη νεκρός εδώ και μέρες αλλά κανείς δεν το πήρε είδηση. Ζούσε μόνος και από ότι φαίνεται δεν υπήρχε κανείς να ανησυχήσει για την απουσία του…
Στην ΕΣΗΕΑ ήταν από τις περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται «εξαφανισμένοι»- αυτοί που δεν εμφανίζονται ποτέ και όταν τους αναζητούν από τη γραμματεία δεν ανταποκρίνονται και κανείς δεν γνωρίζει που βρίσκονται.
Και κανείς δεν ανησυχεί- απλώς ένας ακόμη αδιάφορος, λέμε. Μόνο που ο Γιάννης δεν απαντούσε γιατί ζούσε τη δική του κόλαση-που να το ξέρεις. Δούλευε στο Κυριακάτικο φύλλο της Ελευθεροτυπίας έως ότου αυτή η σπουδαία εφημερίδα έκλεισε, λόγω της κρίσης αλλά, κυρίως, λόγω της στάσης της ιδιοκτήτριάς της και στη συνέχεια του… υπενοικιαστή του τίτλου.
'Λουκέτο στην Ε. Μνημόνια, διάλυση στον κλάδο, φονικές καταστάσεις Και ο Γιάννης τα βίωνε με διπλά αρνητικό τρόπο, Αλλά εμείς.. μένουμε Ευρώπη' - όπως γράφει και ο Βαγγέλης. Κάπου 700 άνθρωποι στο δρόμο, ανεργία, εμφράγματα, θάνατοι (Θυμήθηκα τώρα και τον Μπάμπη Θέμα), κατεστραμμένες ζωές.. Πώς να τα αντέξει όλα αυτά ένας ευαίσθητος, μοναχικός άνθρωπος. Καλή ξεκούραση και σε σένα Γιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου