Τεράστιος .. Μυθικός.. Όταν μουσική σήμαινε έμπνευση, γνωση, ταλέντο, φυσικό ήχο και όχι αλγορίθμους της ψυχοφθόρας πλήξης.. Όταν το ένα όργανο διαλεγόταν με το άλλο και κάθε στροφή της μελωδίας ήταν μια έκπληξη.. Μα ήταν που και ο δέκτης συντονιζόταν στη συχνότητα των συναισθημάτων.. Για να γίνει ένα με τον πομπό.. Κομμάτια που σου μιλούσαν στη καρδιά και όχι στ' αυτιά..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου