Στιγμές αυτοκριτικής.. Υπήρξα σκληρός με τους γιους μου.. Για μένα η είσοδός τους της πανεπιστημιακής πύλης ήταν στόχος ζωής. Δεν είχα βιομηχανία να τους κληροδοτήσω.. Τους ορίζοντες ήθελα να τους ανοίξω και μια πιστοποίηση -όχι μόρφωσης- εκπαίδευσης για να μπορούν αργότερα να εξαγοράζουν την αξιοπρέπειά τους στον φούρνο τον χασάπη και τον μπακάλη. Το πέτυχα αλλά δεν το προτείνω ως συνταγή δεδομένου πως οι γιοί μου είχαν ατίθαση εφηβεία. Ο ένας μάλιστα -ο ωραίος Μπρούμελ του συγκροτήματος που πέριξ του γινόταν συνωστισμός ποδόγυρου -ειναι σήμερα και πανεπιστημιακός.. Ποιος το φανταζόταν !! Ούτε εγώ.. Γιατί ωρίμασε όταν πέρασε στην ακαδημαϊκή κοινότητα στο φυσικό εφαρμοσμένα μαθηματικά. Τι θέλω με όλα αυτά να πω.. Πως στηρίξτε τα παιδιά. Μια από τις μάχες που θα δώσουν στη ζωή τους είναι οι Πανελλαδικές. Η ζωή είναι ο πόλεμος.. Στο πλάι τους λοιπον με ένα χάδι στο κεφαλάκι τους κι ένα φιλί στο πρόσωπο να ξέρει πως είσαστε εκεί.. Η ζωή δεν είναι μονόδρομος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου