Είπα να μην ασχοληθώ μ' αυτό το πολιτικό κουρέλι που έφτασε ως το σημείο περισυλλογής κοινωνικών σκουπιδιών αλλά πραγματικά νιώθω κάπως άβολα επειδή θήτευσα κάποτε στις τάξεις του μετά το ΚΚΕ και όταν αυτό κατά κύριο λόγο βρισκόταν στην αντιπολίτευση ως Πασόκ.. Τι κάνει πάλι.. Τη συγκολλητική ουσία για το κλείσιμο της πολιτικής μπίζνας υπό τον ισχυρισμό των συναινέσεων.. Δεν κατάλαβα.. Είναι νομικός όρος οι συναινέσεις και υπογράφονται συμβόλαια; Όχι βεβαίως. Είναι όρος πολιτικης εξαπάτησης για να απενοχοποιηθούν κι αυτοί και οι συναινούντες.. Τίποτα δεν αποκλείουν στο ΚΙΝΑΛ για την επομένη των εκλογών, στην αναζήτηση «συνθέσεων» και «συναινέσεων» προς την επίτευξη σταθερών κυβερνητικών πλειοψηφιών, που θα περάσουν και τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, με τους ίδιους να αποτελούν εκεί συγκολλητική ουσία.
Την παραπάνω ευελιξία τους τη βαφτίζουν εξυπηρέτηση του «εθνικού συμφέροντος», με πλαίσιο το «Σχέδιο Ελλάδα» που έχουν επεξεργαστεί ως συνταγή για την αναθέρμανση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με διασφάλιση της λεγόμενης «κοινωνικής συνοχής», μέσα από μέτρα διαχείρισης της φτώχειας.
Δεν αποκλείουν επίσης το ενδεχόμενο κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» αν κάποιο κόμμα δεν κερδίσει αυτοδυναμία, έχοντας και οι ίδιοι πείρα από τέτοια σχήματα, με αρμόδια στελέχη να λένε χαρακτηριστικά ότι «όπως είδαμε προηγούμενα συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μπορεί να δούμε και ένα σχήμα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ», αναδεικνύοντας ουσιαστικά την κοινή στρατηγική βάση όπου κινούνται οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, τη διασφάλιση «ομαλότητας» και σταθερότητας για την απρόσκοπτη εφαρμογή πολιτικών και μέτρων υπέρ του κεφαλαίου.
Αυτή είναι άλλωστε η έννοια που τους διατρέχει οριζόντια, όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις και αν προτάσσουν κατά καιρούς. Χαρακτηριστικά είναι όσα έλεγε χτες στη Βουλή ο πρόσφατα απομακρυνθείς από το ΚΙΝΑΛ, Ευ. Βενιζέλος, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι δεν είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Στάθηκε στην ανάγκη πολιτικής συναίνεσης, χειροκροτούμενος μάλιστα από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ευχήθηκε «στην επόμενη Βουλή, ως αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί πλήρως τη σημασία της εθνικής ενότητας, όπως αντιλήφθηκε εκ των πραγμάτων, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, τη σημασία του αγώνα που δόθηκε από το 2010 για τη διάσωση της χώρας».
Στο ίδιο πνεύμα, σημείωσε ότι «το μείζον είναι η υιοθέτηση, με την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση, ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, με μία κοινωνία που αντιλαμβάνεται την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων και δεν τις αντιμετωπίζει φοβικά», καλώντας ουσιαστικά το λαό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τις επόμενες θυσίες.
Πιάνοντας και άλλα θέματα που τους καίνε, πέρα από τη διασφάλιση σταθερών εκλογικών κύκλων, παρουσίασε ως μεγάλη υποχρέωση της επόμενης Βουλής την «αποκατάσταση του κύρους των θεσμών, της Δικαιοσύνης, των ανεξάρτητων Αρχών, της Δημόσιας Διοίκησης», για ένα κράτος «λειτουργικό, ευφυές και αποτελεσματικό» για το κεφάλαιο. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, και προς προσέλκυση «επενδύσεων» και διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, είπε ότι «η χώρα έχει ανάγκη από μεγάλα συστήματα που, δυστυχώς, δεν διαθέτει πραγματικά και αναφέρομαι στο τραπεζικό, το ασφαλιστικό και το φορολογικό σύστημα. Μόνο έτσι έχει νόημα η συζήτηση για ανταγωνιστικότητα, κάλυψη του επενδυτικού κενού, υπέρβαση της στασιμοχρεοκοπίας και της αναιμικής ανάπτυξης, αποφυγή του δημοσιονομικού κενού και διασφάλιση δημοσιονομικού χώρου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου