Ανάθεμά μας αν είναι στη κουλτούρα μας να σκοτώνουμε τα παλικαράκια μας στο δρόμο, έγραψε για τους αδικοχαμένους ποδηλάτες...
Φιλαράκο μου θα σε θλίψω έτι περισσότερο αν και δεν θα το ήθελα.. Στην κουλτούρα μας είναι να κλείνουμε ερμητικά πόρτες και παράθυρα για να μην υποδεχθούμε τους ματωμένους πρόσφυγες συμπατριώτες μας της Σμύρνης. Ρώτα τον Σεφέρη. Στην κουλτούρα μας είναι να στήνουμε φασιστικές δικτατορίες και εξ αιτίας τους να ματώνει ολόκληρος λαός και να διχοτομείται ένα νησί δίχως εδώ ν' ανοίξει μύτη. Ρώτα και αυτούς που ζητωκραυγάζουν έναν δολοφόνο Τον Ντερτιλή. Στη κουλτούρα μας είναι η αυτοχειρία τουλάχιστον έξη χιλιάδων ανθρώπων και ο εξοστρακισμός άλλων εξακοσίων σα να έπρεπε ν' αραιώσουμε λες κι είμαστε σκόρδα. Στη κουλτούρα τέλος είναι να ψηφίζουμε τους δήμιους φονιάδες..
Η είδηση του θανάτου των δύο νεαρών ποδηλατών στην Πτολεμαϊδα συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ο ανάπηρος ακτιβιστής Δημήτρης Αντωνίου με ανάρτηση του στο Facebook μιλά για τα τροχαία ατυχήματα που έχουν κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες νέους. Ο Δημήτρης Αντωνίου, πριν από 13 χρόνια υπέστη συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα και ολική ρήξη νωτιαίου μυελού, ενώ ακρωτηριάστηκε το δεξί του χέρι όταν αυτοκίνητο τον παρέσυρε με δύο ακόμη μαθητές έξω από το 7ο Λύκειο Καλαμαριάς.
Η ανάρτηση του στο facebook: "Μία γυναίκα έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου της, δύο νεαροί σκοτώθηκαν, ένας χαροπαλεύει, τρεις τραυματίστηκαν. ‘’Αχχ κρίμα τα παλικάρια’’… ‘’Απρόσεκτη οδηγός’’ ‘’Αμαν με αυτά τα τροχαία’’… και… Επόμενη είδηση… Μου είχαν πει κάποιοι ‘’έμπειροι’’ να μην ελπίζω σε πολλά..
Αυτά για τα οποία φωνάζω εγώ σήμερα τα έχουν πει άλλοι πριν από μένα πολλές φορές και θα λέγονται και για πολλά χρόνια ακόμη. Δεν αλλάζει έτσι εύκολα η κακή μας νοοτροπία μου είπαν. Πατάω τα πλήκτρα καθώς γράφω και μου έρχεται να τσιρίξω και να σπάσω τον υπολογιστή μου. Δεν το χωράει ο νους μου να έχουμε συνηθίσει πια σε αυτές τις τραγωδίες. Ανάθεμα μας αν είναι στην κουλτούρα μας να σκοτώνουμε τα παιδιά μας !
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΡΕ αυτές οι χαμένες ζωές… Είναι τα παιδιά μας… Μην αλλάζεις κανάλι ρε… μην πας στην επόμενη είδηση… δεν χρειάζεσαι τον Τούρκο για να πας σε πόλεμο… ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΕΝΑΝ που κρατάει χρόνια.. και τον χάνεις… Τον χάνεις τον πόλεμο κάθε φορά που πιάνεις το κινητό σου ενώ οδηγείς ή όταν πατάς το γκάζι γιατί βιάζεσαι… Χάνεις τον πόλεμο όταν πιάνεις το χέρι του παιδιού σου και περνάς τον δρόμο με κόκκινο και όταν τα ανεβάζεις στη μηχανή σου χωρίς κράνος. ΌΠΟΥ ΝΑ' ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΙΔΗΣΗ.
Κρατήσου λίγο ακόμη… Δεν θα συνηθίσω ποτέ αυτές τις χαμένες ζωές. Ούτε και εσύ να το συνηθίσεις. Και δεν είναι κακό μερικές φορές να χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Ας χύσουμε και μερικά δάκρυα για τα παλικαράκια που φύγαν και για τους γονείς μείναν πίσω. Ας σκεφτούμε τον πόνο και τη δυστυχία πίσω από αυτά τα νούμερα. Τότε ίσως να προσέξουμε περισσότερο την επόμενη φορά που θα πιάσουμε τιμόνι."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου