Κυκλοφορεί αυτή η φωτογραφία τις τελευταίες ώρες στο φμπ και νομίζω ότι πρέπει να επαναλάβω δυο πράγματα που τον τελευταίο χρόνο τα συζητάω αρκετά, τόσο εδώ όσο και στον πραγματικό κόσμο.
Η εθνική (ή εθνοτική) καταγωγή δεν μπορεί να είναι αντικείμενο τιμής, περηφάνειας, ντροπής ή κατάντιας.
Για κανέναν άνθρωπο και για κανέναν λαό. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι πραγματικά περήφανος ή ντροπιασμένος μόνο για εκείνες τις πτυχές του εαυτού του, που τις δόμησε με τον δικό του κόπο και τις δικές του επιλογές.
Τόσο η εθνική όσο και η εθνοτική καταγωγή είναι τυχαία γεγονότα, λ.χ. αν γεννηθείς από Έλληνες γονείς είσαι συνήθως Έλληνας. Επομένως δεν τίθεται ούτε ζήτημα περηφάνειας ούτε και κατάντιας. Ένα αυτό.
Το να νομίζουν τώρα κάποιοι ηλίθιοι ότι με το να βανδαλίζουν μνημεία νεκρών κερδίζουν έδαφος ή ακροατήριο στον κόσμο των ζωντανών, είναι μια κάργα μαλακισμένη αντίληψη. Εκτός κι αν είναι "επαναστάτες" για τον εαυτό τους και μόνο κι όχι για τον κόσμο εντός του οποίου ζουν.
Γιατί αν δεν σε νοιάζει παρά μόνο το και καλά γαμάτο "επαναστατικό" εγώ σου, μπορείς όσο σε παίρνει να προσβάλλεις την θρησκευτική πίστη του άλλου, την εθνική του καταγωγή ή το επίπεδο της πολιτικής του ωριμότητας.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει χάιδεμα αυτιών του κοσμάκη ή βουβαμάρα σε μια σειρά στοιχείων που πρέπει να τα γκρεμίσουμε συθέμελα ούτε όμως και προχώ ακίσματα τύπων που το μόνο που τους νοιάζει είναι να φαίνονται (κι όχι να είναι) επαναστάτες.
*Ο Αιμιλιανός Λαζαρίδης, μητροπολίτης Γρεβενών, δολοφονήθηκε με τη συνοδεία του στις 30 Σεπτεμβρίου 1911 από Βούλγαρους κομιτατζήδες, καθώς μετέβαινε στο χωριό Γκριντάδες (σημ. Αιμιλιανός).
Όχι, μπράβο ρε ηλίθιοι!
Κωνσταντίνος Κολοκυθάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου