'Eνα κρύο ριγος διέτρεξε όλο μου το κορμί.. Για κάποια δεύτερα πίστεψα πως ο θάνατος εισέβαλε στις φλέβες μου παγώνοντας το αίμα μέσα σε αυτές. Συνήλθα ευτυχώς για να εστιάσω στην ρίζα της προσβολής. Και να διαπιστώσω οδυνηρά πως μια παράγραφος σε σχόλιο επί άρθρου του Athens Voice ήταν. Σαν να μου είχε επιτεθεί μια ομάδα από θανατηφόρα φίδια.. Τάχασα. Όλο το φασιστικό μίσος συμπυκνωμένο σε μια παράγραφο. Κατά το χρώμα διέφερε μόνο της χολής. Ήταν το ουράνιο μπλε αντί του δηλητηριώδους κίτρινου. Μια αποκλειστική νοσοκόμος από την Αρμενία είχε σαλτάρει από το παράθυρο του νοσοκομείου για να μην την βρει ο έλεγχος και απελαθεί. Τελικά απελάθηκε της ζωής. ΄Πίσω της άφησε μόνον ό,τι εκπροσωπούσε. Την αγωνία για την επιβίωση πέρα και πάνω απ' όλα. Πιθανόν και την σκιά της μητέρας. 'Ισως και της συζύγου. Μπορεί και της κόρης. Σίγουρα μερικά ζευγάρια δακρυσμένων ματιών και ανεξάντλητους λυγμούς. Και μέσα σε αυτή την ομηρική τραγωδία παρεισέφρυσε στο μπουρδελοσάιτ ένας υπάνθρωπος αλήτης για να σαρκάσει τη ζωή με την αξία της οποίας δεν έχει ποτέ του συστηθεί ούτε δια χειραψίας.. Γραικύλοι.. Σας σιχαίνομαι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου