Η ΔΕΙΛΟΙ Ή ΜΙΚΡΟΝΟΕΣ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω και να εξηγηθώ.. Η αφετηρία των επιθέσεών μου κατά του λαού επ ουδένα λόγο συσχετίζεται μ’ εκείνες των Συριζαϊκών διαδικτυακών μηχανισμών ανεξαρτήτως του ότι καταλήγουν στο ίδιο τερματικό. 

Αυτοί τον βρίζουν ιδιοτελώς εξ αιτίας της πιθανολογούμενης απώλειας της εξουσίας ενώ εγώ στη βάση μιας στεγνής πολιτικής κριτικής σύμφωνα με την οποία: 

Η ψήφος δεν είναι συναισθηματική αλλά πολιτική.

 

Είχε όμως αυτός – ο λαός – τυφλωθεί από το ισχυρό συναίσθημα της εκδίκησης επειδή πράγματι ο Σύριζα τον εξαπάτησε.. Του στόλισε με χάρτινες γιρλάντες τα πολιτικά όνειρα και του φούσκωσε τα μυαλά ώσπου όλ’ αυτά και μετά τον γάμο μαζί του, αποδείχθηκαν μια χρηματιστηριακή φούσκα. Και τη περασμένη Κυριακή συμπεριφέρθηκε ως ο απατημένος σύζυγος:

 Έκοψε τ’ αρχίδια του για να τιμωρήσει την γυναίκα του. 

Επειδή αυτό ακριβώς συνέβη.. Κάλεσε τη Σκύλα να τον σώσει από την Χάρυβδη. Έκλεισε ξανά το μάτι σε εκείνους που του άναψαν τη φωτιά.. Αυτούς που τον λεηλάτησαν που κατέστησαν τη χώρα του έναν απέραντο ερειπιώνα και το χειρότερο !! Δεν κρύβουν πως θα εξακολουθήσουν να το κάνουν!! 

Θα μπορούσε επομένως να θεωρηθεί ως πράξη απελπισίας ενώπιον ενός ασφυκτικού αδιεξόδου αλλά είναι πράγματι έτσι; Δεν είχε αυτός επιλογές; Τις δύο τελευταίες δεκαετίες τα ομοιόμορφα έδρανα της βουλής καταλαμβάνονται ή κατελήφθησαν από πάμπολλα ομοιόσχημα και ομοούσια κόμματα αλλά μόνον δύο εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές. 

Από εδώ οι καθ’ εικόνα και ομοίωση της ολιγαρχίας και από την άλλη οι καθ’ εικόνα και ομοίωσή του. Το ΚΚΕ. Αν λοιπόν δεν το βλέπει είναι γιατί το έχει και ότι έχεις δεν το εκτιμάς. Θα το εκτιμήσεις μόνον όταν το χάσεις. Όπως επί παραδείγματι αρχίζουν σήμερα οι λαοί να αισθάνονται τις πληγές από την απώλεια της Σοβιετικής Ένωσης. 

Τι κατά συνέπεια τον εμπόδισε σε αυτή την λυσιτελή επιλογή; Πρωτίστως η επί πενήντα έτη χυδαία μετεμφυλιακή προπαγάνδα που συσπειρωνόταν υπό το εξής σύνθημα. «Οι κομμουνιστές θα σου πάρουν το σπίτι!!» «Θα σε σφάξουν με το κονσερβοκούτι»!! Περιττό να εξηγήσω το γελοίον του πράγματος αλλά όσο πιο χονδροειδές είναι το ψέμα που εκφέρεις έλεγε ο Γκέμπελς τόσο πειστικότερο γίνεται. 

Δεύτερον και κυρίαρχο ότι πράγματι κατά τις περιόδους μιας άλλης σοσιαλδημοκρατίας και εννοώ εκείνη του δημοφιλούς Ανδρέα Παπανδρέου, ο καπιταλισμός υπέκυψε σε πολλά από τα διεκδικούμενα αιτήματα του λαού σε επίπεδο θεσμικό αλλά και υλικό. Έβαλε από ψυγείο μέχρι τηλεόραση στο σπίτι του και αυτοκίνητο στην αυλή του και μάλιστα σε ένα δικαιϊκό πλαίσιο που όλ’ αυτά έμοιαζαν ως προϊόντα του πολιτικού χρόνου και όχι των αγώνων του. Στη πραγματικότητα οι παροχές αυτές ήταν ευκαιριακές υποχωρήσεις της άρχουσας τάξης υπό τον φόβο της εξάπλωσης του κομμουνισμού στην Ευρώπη. 

Σήμερα που ο φόβος εξέλιπε και η ολιγαρχία αποκαλύπτει το τερατώδες πρόσωπό της με την αναδρομική επιστροφή των παροχών στις οποίες είχε υποχρεωθεί, αποκαλύπτεται ωμά και η καπιταλιστική βαρβαρότητα. 

Ε, λοιπόν εγώ γι αυτό βρίζω τους γραικύλους. Επειδή ως γνήσιοι νεοέλληνες ή είναι δειλοί και γραψσταρχιδιστές ή το περιορισμένης χωρητικότητας κρανίο τους δεν τους επιτρέπει ν αντιληφθούν τη θύελλα που ακολουθεί και που θα σαρώσει ότι έχει απομείνει. Τρίτον τι κατά τα πολιτικά μαθηματικά αποκλείεται.