ΜΑΜΑ...

Ισως να φταίει η συγκινησιακή ατμόσφαιρα των ημερών που ξαφνικά θυμήθηκα πως έχω 22 χρόνια να προφέρω τη γλυκύτατη λέξη μαμά.. Μέχρι τη τελευταία της ανάσα η αγκαλιά της ήταν η αποφόρτισή μου κι ήμουν το κρυφό καμάρι της. Μοναχοπαίδι και μοναχογιος.. Θυμάμαι μια φράση της Επονίτισας σε μια απο τις συνεστιάσεις που έκανε η γειτονιά προς τιμήν του .."ένδοξου" τέκνου της κι ακόμη ριγώ. "Που να φανταζόμουν πως εγώ μια ταπεινή νοσοκόμα από την Ξάνθη θα κυοφορούσα ένα παιδί που τίμησε όλες τις αξίες μου".. Βεβαίως αυτή η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα κρατούσε πολύ λίγο.. Γιατί πάντα δίπλα της είχε μια μαγκούρα που μου μετρούσε τα πλευρά.. Ανεξαρτήτως ηλικίας.. Έλεγε στις νύφες της. Μην τσακώνεστε μαζί του. Είναι εγωιστής και ξεροκέφαλος.. Να μου τον στέλνετε εδώ να τον τσαλακώνω και να σας στον επιστρέφω σιδερωμένο. Δυστυχώς δεν την άκουσαν..