Αφορμής δοθείσης της σύλληψης για πειρατεία τριών Ελλήνων ναυτικών στη Νιγηρία θα καταθέσω μια παρεμφερή προσωπική εμπειρία στο εμπόλεμο ΙΡΑΚ το 1991. Ο Σαντάμ αντιδρώντας στο στρατιωτικό και οικονομικό αποκλεισμό κρατάει ομήρους επί της κυριαρχίας του όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους στα έργα του. Από την απόφαση αυτή εξαιρούνται οι Έλληνες οι οποίοι μπορούσαν να κυκλοφορούν ελευθέρως στη Βαγδάτη και επι πλέον να διαμένουν με έξοδα του Ιρακινού κράτους στο αριστοκρατικότερο των ξενοδοχείων. Το Παλεστάιν. Με το που πάτησα το πόδι μου πρώτη μου κίνηση ήταν να επισκεφθώ τη ελληνική πρεσβεία.
Μπροστά μου μάλιστα πήγαινε η Δεμίρη με την οποία δεν έτρεφα τις καλλίτερες των σχέσεων. Μπαίνω μέσα και τι να δω!! Καμιά εικοσαριά έλληνες κατά δήλωσή τους ναυτικοί να κοιμούνται στρωματσάδα στο χώρο υποδοχής της πρεσβείας. "Τι είναι αυτοί" ρωτώ τον πρέσβη. "Ναυτικοί που εγκλωβίστηκαν με την απαγόρευση του Σαντάμ" μου απαντά. "Και γιατί έστησαν αντίσκηνα στη πρεσβεία" επιμένω. "Και που να πάνε" μου απαντά κάπως διστακτικά. "Στο Παλεστάιν δωρεάν" ή της πληρωμένης επιστροφής στην Ελλάδα του ξεκαθαρίζω δείχνοντάς του πως είμαι καλά ενημερωμένος παρά την μόλις προ ολίγων ωρών άφιξή μου στη χώρα. "Δεν θέλουν" έκανε εκνευρισμένος.. Και κάποιος άλλος θα έμενε σ αυτό δεν θέλουν αλλά εγώ επειδή είμαι περίεργος κίτρινος δημοσιογράφος το έψαξα. Και τι βρήκα; Την ελληνική ψυχή.. Οι μάγκες είχαν στρωθεί εκεί γιατί κατ' αυτό τον τρόπο θα εγγράφονταν στο καθεστώς ομηρίας και θα εισέπρατταν τ' ασφάλιστρα των εμπόλεμων συνεπειών !! Το ψάρι δεν βρομάει πάντα από το κεφάλι βρομάει και από την ουρά.. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου