ΝΕΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ..

 ..ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ.. ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΥΛΟ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Στη Ρόδο εκτός από τους κατά συρροή και εξακολούθηση βιασμούς του δεύτερου φύλου, δολοφονήθηκε και η αλήθεια.. Θύμα η επίσης θηλυκού γένους δημοσιογραφία και η σοκαριστική η αποκάλυψη της -δι αφανών αντιπροσώπων- υποκατάστασής της. .. 

Αντιποιώντας δια των μπιστικών της αρχή η ΓΣΕΕ, έστελνε αλλεπάλληλα mail στον Τύπο για τον οποίο όμως ήταν σίγουρη πως: θα έστηνε ευήκοα ώτα των ανδραγαθημάτων της επί του στημένου συνεδρίου.. 

Ελεεινοί και τρισάθλιοι συνδικαλ(Η)σταράδες, αφού απαγόρευσαν την είσοδο των δημοσιογράφων στο χώρο του δύσοσμου και φρουρούμενου (ως η λέσχη Μπίντελμπεργκ) συνεδρίου, εξαπέλυσαν πογκρόμ κατά των απόντων συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, με ψεύδη που ακόμη και ο Βελζεβούλης αν τα άκουγε θα κοκκίνιζε από ντροπή. 

Πως δήθεν μέλη του ΠΑΜΕ εισέβαλαν ξανά στον χώρο και τα έκαναν γυαλιά καρφιά αλλά ούτε τα μέλη είδαμε ούτε και τα γυαλιά καρφιά πολλώ δε μάλλον τραυματίες .. 

Είναι προφανές. 

Οι Παμίτες ήταν μαύροι ήταν νύχτα και δεν φαίνονταν όπως παλιά στα σινεμασκόπ της λαϊκής τ’ αραπάκια του Νείλου ποταμού. 

Αντιθέτως αυτό, που ως χρήσιμοι ηλίθιοι αυτοί της ΓΣΕΕ συνεπικουρούμενοι από τα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων, μας παρέδωσαν ν' απολαύσουμε, ήταν κάτι κοινωνικά ξόμπλια να τραμπουκίζουν επί της οθόνης κατά ενός –ναι αριθμός ένας- Παμίτη. Και γιατί; Επειδή   τόλμησε ν’ αμφισβητήσει την εγκυρότητα των Ελευσινίων Μυστηρίων του σύγχρονου εργοδοτικού συνδικαλισμού. 

Και καλά, όλα αυτά τα σκλαβάκια του καπιταλισμού, που υποδύονται τους συνδικαλιστές, ουδέποτε μας εξέπληξαν γιατί αναφύονται με την πολιτική κοπριά του συστήματος. 

Σε προσωπικό επίπεδο αυτό που μ εξοργίζει είναι το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που ένοχα σιωπά. Όχι τόσο από την αλητεία του τείχους που ύψωσαν κατά των δημοσιογράφων μερικοί συστημικοί εργατοπατέρες. Αλλά το γεγονός πως οι πολιτικοί σμπίροι της δημοσιογραφικής ηγεσίας δεν έχουν εισέτι τραβήξει κανενός καναλάρχη το αυτί, για την ενημερωτική αυτή εξαπάτηση, που τους καθιστά συνενόχους της επαγγελματικής μας απαξίωσης. 

Τι όμως τώρα εγώ ζητώ. Συνδικαλιστικές πιρουέτες από τον κώλο μιας μαϊμούς. Για να το έπρατταν θα έπρεπε να είχαν επαγγελματική συνείδηση και κοινωνική παιδεία. Βασικά εν ανεπαρκεία αγαθά για το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.