..ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΟΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΙ ΑΝ ΠΑΡΕΙ..
Η παιδεραστεία όμως ανεξαρτήτως μορφής είναι έγκλημα ειδεχθές.. Επειδή στρέφεται κατά ανθρωπίνων υπάρξεων που εξ αντικειμένου δεν τους δίδεται το δικαίωμα στην άρνηση. Φτάσαμε έτσι στη βαρβαρότητα της ανοχής παιδιών αναλώσιμων των πολυεθνικών, παιδιών εραστών, παιδιών βαποριών πρέζας και εν τέλει παιδιών σκλάβων του καπιταλισμού..
Σχετικά με την ερωτική επιθυμία για κοριτσάκια και αγοράκια, όπως και η ερωτική συνεύρεση έναντι ελεύθερης χρηματικής συναλλαγής-έστω υπό την πίεση δεινών οικονομικών καταστάσεων-μπορεί να θεωρηθούν ηθικά επιλήψιμα.
Όμως, ένα «πρόσωπο» αν «σε διεγείρει ρωτάς τι ζώδιο είναι και αμέσως μετά ζητάς ταυτότητα ή τουλάχιστον μια υπεύθυνη δήλωση όπου να εμφανίζεται ευκρινώς και ολογράφως η χρονολογία γεννήσεως, έτοιμη για το ΚΕΠ;» (Τάκης Θεοδωρόπουλος: Στοιχειώδες, κ. Νίκο Γεωργιάδη Καθημερινή 1-3-2019)
Μια μέρα τα παιδιά, που δεν έχουν την δυνατότητα να βολοδέρνουν στα shopping centers, στερούνται το δικαίωμα να είναι παιδιά γιατί κάποιος κωλομπαράς με γεμάτες τσέπες δεν τους ζήτησε ταυτότητα…
Σκλαβάκια του άτυπου τομέα των ελεύθερων συναλλαγών, δέσμια ενός συστήματος που συνεχώς αυξάνει την φτώχεια συνθλίφτηκαν στο αποκρουστικό παζάρι της λευκής σαρκός. Αγόρια και κορίτσια, με παντελή έλλειψη κάθε προοπτικής, προς πώληση όχι μόνο ως σεξουαλικά αντικείμενα αλλά και ως πάμφθηνα εργατικά χέρια: από τις βιομηχανίες που κατασκευάζουν προϊόντα για λογαριασμό μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών όπως η Wallmart, η ΖARA,η GAP, η NIKE, ως εργάτες με μεροκάματο του τίποτα και του καθόλου, σε φυτείες καφέ και κακάο για λογαριασμό της Nestlé, της Cargill, της Callebaut, και μέχρι τυφλοπόντικες με αντίτιμο μιας μέρας ζωής ακόμα, στα ορυχεία τανταλίου για λογαριασμό της Cabot, της HC Starc, της Nigncxia οι οποίες θα το πουλήσουν στην Nokia, τη Motorola, την Compaq, την Sony, την Apple και άλλους κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων…
Είναι γεγονός πως οι πιο ικανοί, οι άριστοι, είναι εθισμένοι στο κέρδος που αποκομίζουν πάντα από την εξαθλίωση. Και για όσους έχουν άγνοια της πραγματικότητας: «Αν συγκεντρώναμε σε μια χώρα όλα τα παιδιά, που υποχρεώνονται σε αναγκαστική εργασία, θα δημιουργούσαμε την 9η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, με 151 εκατομμύρια πληθυσμό (151.622.000).
Θα ήταν μια χώρα με 64 εκατομμύρια κορίτσια και 88 εκατομμύρια αγόρια. Αγόρια και κορίτσια σαν αυτά που αναθρέφουμε, σαν αυτά που φιλάμε κάθε βράδυ, σαν αυτά που κοιτάμε με κρυφό καμάρι και αγωνία. Αγόρια και κορίτσια δικά μας, σαν όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου. […]Παιδιά που σακατεύονται χωμένα μέσα σε ορυχεία, σε στοές που δεν χωράει ολόκληρος άνθρωπος. Παιδιά κλειδωμένα σε δωμάτια πίσω από τοίχους που κρύβουν τις πιο βαθιές σεξουαλικές διαστροφές των ενηλίκων. Παιδιά σε βιομηχανικές καλλιέργειες αγκαλιά με επικίνδυνα χημικά. Παιδιά «στρατιώτες», παιδιά «εραστές», παιδιά «βαποράκια», παιδιά «σκλάβοι»… εν τέλει, παιδιά αναλώσιμα».
(Σοφία Χουδαλάκη: Τα αναλώσιμα παιδιά μας Ημεροδρόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου