ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ...

...ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ !! ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ !! ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ,ΤΟΥ ΝΙΕΤΑΝΙΑΧΟΥ, ΤΟΥ ΟΥΡΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ...

Κατασκευάστηκε κατόπιν αιτήματος εκείνων «της πλούσιας πλευράς», οι οποίοι λένε ότι χρειάζονται προστασία από τα εγκλήματα που διαπράττουν οι φτωχοί.

Έχετε σίγουρα δει και ίσως και χρησιμοποιήσει, το σκίτσο αυτό. Μάλλον όμως δεν ξέρετε ότι αυτό το σκίτσο δεν είναι ούτε φανταστικό, ούτε συμβολικό. Ούτε καν είναι έμπνευση ενός καλλιτέχνη. Είναι ρεαλιστική αποτύπωση της καπιταλιστικής πραγματικότητας στη Λίμα του Περού. Μάλλον ο καλλιτέχνης έβλεπε μια φωτογραφία όταν το έφτιαχνε.

Είναι το τείχος που δείχνει ότι και τα τείχη του Τραμπ και του Νετανιάχου, του Τσίπρα και του Ούρμπαν, δε φτιάχτηκαν για να χωρίζουν λαούς ή θρησκείες, ούτε για να κρατάνε έξω “λαθρομετανάστες”. Είναι τείχη για να χωρίζουν πλούσιους και φτωχούς. Ο σκιτσογράφος δε φαντάστηκε τίποτα, αλλά σκίτσαρε ό,τι έβλεπε από την κορυφή του λόφου, που χωρίζει την φτωχική συνοικία San Juan de Miraflores (Pablona Alta) από την οικιστική ζώνη πολυτελών κατοικιών Las Casuarinas (Surco), στη Λίμα. Πολλοί το ονομάζουν «τείχος της ντροπής».

ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ …

Έχει μήκος σχεδόν 10 χιλιομέτρων και ύψος 3 μέτρα. Στην κορυφή του έχει πυκνά κι αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Η είσοδος από τη μια πλευρά στην άλλη, απαγορεύεται. Πρόκειται για ένα αδιαπέραστο τείχος, με εξαίρεση μια μικρή πόρτα, που από την αυγή μέχρι το σούρουπο είναι ανοιχτή, με αυστηρό έλεγχο βέβαια, για όσους εργάζονται στην πλούσια πλευρά ως φρουροί, οικιακοί βοηθοί, μάγειροι, καθαρίστριες, κηπουροί, οδηγοί κλπ. Αν δεν υπήρχε η πόρτα αυτή, θα χρειαζόταν από 1 μέχρι και 3 ώρες για να παρακάμψουν το τείχος και να πάνε στη δουλειά τους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ …

Άρχισε να χτίζεται το 1985 κι όσο επεκτείνονταν η “φαβέλα” των φτωχών, επεκτείνονταν και το τείχος σε νέες περιοχές, μέχρι και το 2011, αλλά και το 2015. Πάντα με τη συνοδεία πολλών διμοιριών αστυνομικών. Κατασκευάστηκε κατόπιν αιτήματος εκείνων «της πλούσιας πλευράς», οι οποίοι λένε ότι χρειάζονται προστασία από τα εγκλήματα που διαπράττουν οι φτωχοί.

Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ (Casuarinas) …

Από την πλευρά των πλούσιων, μετά το τείχος υπάρχει νεκρή ζώνη κι ύστερα άλλο τείχος. Η Casuarinas είναι μία από τις πλουσιότερες γειτονιές σε όλο το Περού, με σπίτια που είναι από 1000 μέχρι και 3000 τετραγωνικά μέτρα και κοστίζουν συνήθως περισσότερα από 5 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το ένα.

Από την κορυφή του λόφου όπου βρίσκεται το τείχος της ντροπής, μπορεί κανείς να δει πολλά καταπράσινα τοπία και πισίνες. Όλοι οι δημόσιοι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι, φωτισμένοι και καθαροί. Τα περισσότερα σπίτια διαθέτουν ηλεκτροφόρους φράκτες, κάμερες ασφαλείας και ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας. Παρόλο που οι δρόμοι που περνούν μέσω Casuarinas είναι δημόσιοι, υπάρχουν σημεία ελέγχου και στις εισόδους των δρόμων για να κρατηθούν οι «μη κάτοικοι» εκτός.

Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ (San Juan de Miraflores – Pablona Alta) …

Οι παράγκες είναι κατασκευασμένες από κουρελούδες, κόντρα πλακέ, ξύλα, πλαστικά, λαμαρίνες κλπ. Οι πλατφόρμες πάνω στις οποίες τα στήνουν, είναι στοίβες από λάστιχα, μπάζα και πέτρες. Το χειμώνα πρέπει να καλύπτουν τα σπίτια τους με πλαστικά για να προστατευτούν από το κρύο και τη βροχή.

Οι κάτοικοι δεν διαθέτουν καθαρό νερό, αποχέτευση, ηλεκτρικό ρεύμα, ασφαλτοστρωμένους δρόμους και δημόσιο φωτισμό. Επειδή χρησιμοποιούν κεριά για να δουν τη νύχτα και επειδή οι γονείς εργάζονται πολλές ώρες και αφήνουν τα παιδιά τους μόνα στο σπίτι, υπάρχουν συχνά πυρκαγιές, με πολλά θύματα, συνήθως παιδιά.

Μια από τις πιό μεγάλες δυσκολίες της καθημερινής τους ζωής, είναι να πάρουν νερό. Οι ιδιωτικές εταιρείες φέρνουν πόσιμο νερό με φορτηγά μέχρι το δρόμο και μετά οι άνθρωποι πρέπει να το μεταφέρουν στο λόφο μέχρι τα σπίτια τους. Οι εταιρείες πουλάνε το νερό σε υψηλότερη τιμή από ό,τι το κόστος των δημόσιων υπηρεσιών. Δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση.

Στο Περού, το 37% των ανθρώπων ζει κάτω από το ελάχιστο όριο της φτώχεια. Το 25% στην εξαθλίωση. Το 43% των παιδιών ηλικίας κάτω των 3 ετών πάσχουν από αναιμία λόγω φτώχειας. Ένας φτωχός εργαζόμενος της “φαβέλας” θα πρέπει να εργάζεται για 326 χρόνια, αν θέλει να πάρει όσα παίρνει ένας από τους γείτονές του της “άλλης μεριάς” σε ένα μήνα.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ;

Λέω λοιπόν … είναι δυνατόν να πιστεύεις έναν οποιονδήποτε πλούσιο που καταριέται τη φτώχεια; Είναι δυνατόν να πιστεύεις αυτούς που σήμερα … «αγανακτούν» με τη φτώχεια της Βενεζουέλας, που είναι μικρότερη από τη φτώχεια εκατομμυρίων στις ίδιες τους τις χώρες ;

Για παράδειγμα, το Περού συμμετέχει στο «συνασπισμό των προθύμων του Τραμπ» για τη Βενεζουέλα. Δε θέλει το Περού την ανθρωπιστική βοήθεια στους δικούς του φτωχού ;

Λέω λοιπόν … Δε μπορεί ο κόσμος να δημιουργήθηκε για να είναι έτσι.

Είτε πιστεύεις στο Θεό, είτε όχι … αυτό είναι παράλογο. Είναι ανήθικο. Είναι ντροπή. Οφείλεις να αντιδράσεις στη φτώχεια.

Λέω … Εσύ αυτό ονειρεύεσαι ; Είσαι απ’ τους “μέσα”; Είσαι ΜΕ τους “μέσα” ;

Το δέχεσαι; Το ανέχεσαι; Δεν αγωνίζεσαι για να πέσει ο φράχτης; Είτε οι “απέξω” είναι Ασιάτες και Αφρικανοί, είτε φτωχοί και πεινασμένοι Ευρωπαίοι κι Αμερικάνοι.

Απάντησε σ’ αυτό. Επιβάλλεται. Για να ξέρουν οι διεκδικητές του μέλλοντος σε πιό κατάλογο να σε κατατάξουν. Στον κατάλογο των “άθλιων” και των συντρόφων τους των «Ροβεσπιέρων»; Ή στον κατάλογο των κεφαλιών που λαχταρά κι ορέγεται η «γκιλοτίνα» της ιστορίας ;