Τους ακούω να κλαψουρίζουν επί παντός του επιστητού στο γυαλί κι οργίζομαι.. Σήμερα για τα θύματα του Ματιού και της Μάνδρας. Παλιότερα για τ’ αδικαίωτα θύματα από τις καταστροφικές φωτιές της Ηλείας. Λυπάμαι αλλά δεν ..λυπάμαι κανέναν..
Επειδή μέσα στο πλήθος των ορθοδόξων χριστιανών αλλά καθολικώς διαμαρτυρομένων αναγνώρισα και σκατόφατσες των κατ’ εξοχήν ενόχων. Βεβαίως σε προχωρημένη ηλικία σήψης αλλά εν ζωή. Στα δε βουλευτικά έδρανα υπάρχουν ακόμη κάτι υπολείμματα από τα πέτρινα χρόνια της ψηφοθηρίας με αντάλλαγμα τη σιωπή στην αρπαγή φιλέτων δημόσιας γης.
Και ήταν όλοι μέσα στο κόλπο. Από τον τελευταίο κλητήρα ως τον υπουργό με τον καθένα να έχει τη τιμή του.. Αλλά και οι κλεπταποδόχοι. Αυτοί στους οποίους κατέληγε το χώμα που υποτίθεται πως ήταν δικό τους και δικό μας και που δια της αγοράς όμως τα ιδιοποιούνταν, αποκτώντας τίτλους κυριότητας επικυρωμένους με δικαστικές αποφάσεις.
Με εξαίρεση την Ηλεία – εκεί οι αιτίες της ανθρωποκαταστροφής παρέπεμπαν σε ποινικού περιεχομένου κακουργήματα των πρεζοπαραγωγών- μπάζωναν ρέματα και μάντρωναν δρόμους φράζοντας τις εξόδους κινδύνου ή τις οάσεις αναφοράς στη σωτηρία τους. Τσιμέντωσαν ως και τις ανάσες τους. Μια βόλτα ακόμη και σήμερα στο Μάτι στη Ραφήνα ή τη γειτονική Μάκρη θα σας πείσει για του λόγου μου το αληθές.
Χιλιόμετρα ακτών που οι προσβάσεις σε αυτές είναι μετρημένες στα δάκτυλα των δύο χεριών. Αυθαίρετα τείχη χωρίζουν τη θάλασσα από τη λεηλατημένη γη. Κάπως έτσι εγκλωβίστηκαν 25 άτομα σε μια αυλή για να χάσουν εν τέλει τη ζωή τους. Οι κατ’ ευφημισμό και μεταξύ των οικημάτων δρόμοι μόλις και μετά βίας χωρούσαν δύο αυτοκίνητα το ένα παραπλεύρως του άλλου.. Κι όσο για τα πεζοδρόμια μια φράση θα τα χαρακτήριζε: Βασικό εν ανεπαρκεία αγαθό..
Απόντος έτσι του πολεοδομικού σχεδίου –αυτό είναι το ένα και κυρίαρχο πολιτικό έγκλημα- ο καθείς έκτιζε αυθαιρέτως τη συνδρομή των τσιλιαδόρων...
Λαδωμένοι ήταν άπαντες. Από τις αστυνομικές αρχές ως τις δημοτικές τις πολεοδομικές και τις πολιτικές. Το ολημερίς το έκτιζαν τη νύχτα γκρεμιζόταν εδώ είχε αντιστραφεί. Ολονυκτίς το έκτιζαν τη μέρα γκρεμιζόταν. Και το έκτιζε συχνά πολλαπλασιάζοντας την έκτασή του. Ώσπου ο δρόμος καθίστατο μονοπάτι.
Έλα όμως που η φύση δεν γνωρίζει από διοικητικά όρια αλλά μόνον από γεωφυσικά.. Ευτυχώς. Γιατί όταν θυμώνει είναι απολύτως προβλέψιμη. Κάτι που οι αρχές γνωρίζουν στη βάση της επιστήμης και της τεχνικής. Και θα έπρεπε να έχουν πάρει μέτρα πριν εκείνη μας πάρει μέτρα για τα φέρετρα. Ποια είναι αυτά; Το εξής ένα:
Πολεοδομικός σχεδιασμός! Χωροταξική μελέτη.
Ξυρίσματα και κουρέματα των εκτάσεων που έχουν καταπατηθεί ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους. Απαλλοτριώσεις άνευ αποζημιώσεων. Το δήλωσέ το και σώστο έχει εισπρακτικό και όχι πολιτισμικό χωροταξικό περιεχόμενο. Πάρτο και κόψε τον λαιμό σου.. Αν είχαν προηγηθεί δράσεις αποφασιστικές δεν θα είχαν πυρποληθεί ή πνιγεί τόσες ψυχές.
Αλλά για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις τσαγανό και πολιτική μαγκιά.
Όπως τώρα εγώ τη δημοσιογραφική. Ομολογώ αλήθειες αψηφώντας την όποια οργή θα προκαλέσω..Γιατί πάντα γνώμονας της σκέψης μου ήταν πως όλες οι αλήθειες δεν είναι για όλα τ’ αυτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου