ΖΩΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ

Ευγενική φιλοδοξία ένα φιλί




Κιτρινισμένος ο καιρός, από τις σκισμένες δαντέλες τής μνήμης τα όνειρα, άναυλα έφυγαν ένα κερί αναμμένο μέρες και νύχτες στο παράθυρο κι απ’ έξω, στην αστροφεγγιά τού παγωμένου βοριά ωχρό μετάξι η θύμηση, μια μόνο κλωστή κρατά σπαραχτικά η ψυχή μέσα στα κρίματα και η γνώση μάταιη χωρίς τη νιότη ποιαν όραση να δοξάσουν τα μάτια στην ίδια πλατεία πριν χαμηλώσει κι άλλο το φεγγάρι στην προκυμαία.


 kerkura22

 Ώρες σιωπηλές, απαρνημένος εαυτός δίπλα στ’ αγάλματα ένα ξυλάκι κανέλλας σκλαβώνει την απουσία οι σταγόνες παγώνουν στον καθρέφτη ξενιτεμένες σκέψεις τού έρωτα συντρόφισσες στο λίγο μιας αγάπης στην ίδια πόλη θέλω να χαθώ σε μια δύση φορτωμένη σύννεφα χρυσά με το βλέμμα γεμάτο κοχύλια με την αφή του χιονιού στο πρόσωπο με την ίδια μισή φωτογραφία στα χέρια αδίδακτη, νικημένη, αλύγιστη. Όλο το νόημα του κόσμου μια νύχτα ήταν…
ΑΤΕΧΝΩΣ