Διάττοντες αστέρες.. Έτσι ξαφνικά εμφανίζονται στο καλλιτεχνικό στερέωμα κρατώντας ερμηνείες υφασμένες σε ουράνιους μουσικούς καμβάδες και μετά χάνονται όπως ακριβώς ηρθαν. Εισαγωγή που αφορά πιότερο τη Τζιν Μάνσον με το avant de nous dire adieu και λιγότερο την Σαμ Βράουν με το stop. Δεν ξέρω ποια μαύρη τρύπα μπορεί να τις κατάπιε αλλά: Άφησαν ευτυχώς πίσω τους μια μελωδικά συναρπαστική ουρά που δεν λέει να χαθεί κυρίως από τον νυκτερινό ορίζοντα. Τότε που οι βιολογικοί ρυθμοί υποχωρούν. Και τα κενό συμπληρώνεται από τα άυλα συναισθήματα. Γιατί η φύση σιχαίνεται τα κενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.