Νίκος ΚαπιτσίνηςΓράμμα από Βρετανία
Τη Τετάρτη κρινόταν (και κρίθηκε με θρίαμβο της Μέι) σε μεγάλο βαθμό στο βρετανικό κοινοβούλιο η συμφωνία για το Brexit στην οποία κατέληξαν η ΕΕ και η πρωθυπουργός Μέι.
Στο μεγάλο αγκάθι των διαπραγματεύσεων, η ύπαρξη ή όχι σκληρού συνόρου μεταξύ Ιρλανδίας και Βόρειας Ιρλανδίας, οι δύο πλευρές συμφώνησαν πως μετά την λήξη της μεταβατικής περιόδου (τέλος 2020), το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορεί να παραμείνει μέλος της τελωνειακής ένωσης για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να βρεθεί λύση για το εμπόριο ανάμεσα σε Ιρλανδία και Β. Ιρλανδία.
Η ανακοίνωση της συμφωνίας, όμως, έφερε αναστάτωση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αφού για να τερματιστεί το παραπάνω καθεστώς θα πρέπει να συμφωνήσουν τόσο το Λονδίνο όσο και οι Βρυξέλλες, κάτι που για πολλούς στη βρετανική πλευρά ισοδυναμεί με ομηρία.
Έτσι, υπήρξαν παραιτήσεις υπουργών, αλλά και συλλογή υπογραφών από βουλευτές των Τόρις για πρόταση δυσπιστίας κατά της Μέι. Τελικά συμπληρώθηκε ο αριθμός των 48 επιστολών από ισάριθμους Συντηρητικούς βουλευτές προς την εσωκομματική Επιτροπή και η Τερέζα Μέι βρέθηκε αντιμέτωπη με πρόταση δυσπιστίας από το κόμα της. Η ψηφοφορία για την παροχή εμπιστοσύνης στην ηγέτιδα του κόμματος διεξήχθη τη Τετάρτη το βράδυ και απαιτούνταν 159 ψήφοι για να χάσει ή να κερδίσει η Τ. Μέι, δηλαδή το 50% συν μία ψήφος του συνόλου της κοινοβουλευτικής ομάδας των 316. Τελικά επιβλήθηκε με 200 ψήφους
Στις πρώτες μέρες της συζήτησης στη Βουλή ωστόσο, η Μέι ηττήθηκε σε δύο ψηφοφορίες. Πρώτον, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δημοσιεύσει τα νομικά στοιχεία της διαβούλευσης και δεύτερον, το κοινοβούλιο απέκτησε δικαίωμα για να φέρει ένα δικό του σχέδιο για το Brexit αν δεν περάσει η παρούσα πρόταση, κάτι που αναιρεί το επιχείρημα της Μέι «ψηφίστε τη συμφωνία μου ή δε θα υπάρξει συμφωνία».
Επίσης, ο εισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου της ΕΕ εισηγήθηκε το Λονδίνο να έχει το δικαίωμα να ανακαλέσει μονομερώς το άρθρο 50 και τη διαδικασία εξόδου – κάτι που συνετέλεσε ώστε η JP Morgan να αυξήσει την πιθανότητα να μην υπάρξει Brexit από το 20% στο 40%.
Όσο για το εργατικό κίνημα; Από τη μία, ο πρόεδρος ενός από τα μεγαλύτερα σωματεία (Unite) ισχυρίστηκε πως το δεύτερο δημοψήφισμα που στηρίζουν πολλοί Εργατικοί θα ήταν προδοσία για τους εργαζομένους. Από την άλλη τόσο το κίνημα όσο και η Αριστερά αρνούνται ή αδυνατούν να διεκδικήσουν ένα εργατικό Brexit – την ίδια ώρα που ο πρώην ηγέτης του φασιστικού EDL, Τόμι Ρόμπινσον, διοργάνωνε διαδήλωση στις 9 Δεκέμβρη απαιτώντας ένα ακροδεξιό Brexit…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου