Ευγένιος Ανδρικόπουλος.. Παράσταση ανταγωνισμού ερμηνειών δίνουν γύρω από το έγκλημα της Ρόδου οι μιντιακοί παλιάτσοι. Θεατρικές σκηνές στήνουν κάθε μέρα. Ακόμη και για τη πιθανή σημασία από το άβαφο νύχι της άτυχης κοπέλας .. Φύλλο και φτερό έχουν κάνει τη ζωή της αλλά και τη ζωή των δραστών.
Κι όμως υπάρχει κάτι που κρύβουν επιμελώς.
Οι παλιάτσοι πιθανότατα γιατί δεν το αντιλαμβάνονται. Ως εκεί που βλέπετε στο γυαλί είναι τα όρια του μυαλού τους. Εντολές εκτελούν. «Είναι» ότι οι κύριοι και αφέντες τους θέλουν να «είναι» .
Η αφανής ηγεσία του παρασκηνίου κρατά τα γκέμια τους. Κι αυτή γνωρίζει καλά και κατά πρόσωπο τους ενόχους.
Τους βλέπει κάθε πρωί στον καθρέφτη της. Στη θεότητα των προσευχών της.
Το χρήμα. Το πλούτο..
Που για ν’ αποκτηθεί πρέπει να πουληθεί το εμπόρευμα που διαφθείρει συνειδήσεις.
Σπέρμα και αίμα καλείται το ευαγγέλιό τους.
Δεν υπάρχει ούτε μία, αριθμός μία, τηλεοπτική παραγωγή που να μην μεταφράζει εικαστικά την συγκεκριμένη κανονιστική οδηγία.
Ξύνουν έτσι τα ταπεινότερα των ενστίκτων. Κυρίως αυτό της αναπαραγωγής.
Κάποιοι το λένε και λαϊκισμό.
Εγώ ηθική αυτουργία σε ένα κατά συρροή και εξακολούθηση κοινωνικό έγκλημα επί του οποίου το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα των δραστών και του θύματος.
Επιμετρούν σήμερα και κατόπιν εορτής τα τηλεοπτικά κύμβαλα βολικές ποινές στις οικογένειες, αντί να επιμετρά η κοινωνία στη πλάτη τους ραβδώσεις από το τιμωρητικό μαστίγιο της Αριστοτέλεια κάθαρσης.
Σε ποιες οικογένειες αναφέρεται η τηλεοπτική αλητεία; Στις άνεργες και ανυπεράσπιστες της επαιτείας; Ή μήπως σε εκείνες της ακροβασίας εξ αιτίας της απλήρωτης υπερεργασίας; Ή στις άλλες των χλεχλέδων του φιλελεδισμού που συνειδητά εγκαταλείπουν την γαλούχηση των παιδιών στον τηλεοπτικό μηδενισμό και την αποθέωση του ατομισμού;
Δεν είναι τυχαίο που ερωτηθέντα στους δρόμους παιδιά της εφηβείας για το τι ακριβώς εορτάζει ο λαός την 28 οκτώβρη, αγνοούσαν, ενώ γνώριζαν κάθε πότε προβαλλόταν το next top model ή ο ανύπαρκτος λεχρίτης που επιβίωσε των realities.
Ποιες είναι οι κοινωνικές δομές που θα υποστήριζαν τις οικογένειες στη βάση των δημόσια επικαλούμενων αξιών αλλά υποκριτικά και μετά από κάθε έγκλημα;
Ανύπαρκτες.
Θυσιάστηκαν ως Ιφιγένειες στον βωμό των τοκογλύφων.
Σταματήστε επιτέλους αυτό το θέατρο που εξοργίζει. Και κυρίως παραιτηθείτε των συνεντεύξεων δημόσιας επίδειξης πένθους από κάθε επαγγελματία τυχοδιώκτη του είδους. Γιατί πολύ ευχαρίστως θα έπνιγα μερικούς προς παραδειγματισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου