ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ

 ...ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΕΣΗ ΣΤΑΘΜΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

 

«Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά». Το φωνάζουμε στις διαδηλώσεις, το βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, στην καθημερινότητα των φίλων μας, των διπλανών μας. Συχνά όμως, βυθισμένοι μέσα στις ανάγκες της καθημερινότητας, πιεζόμενοι από τον εφιάλτη της ανεργίας, απωθούμε τις εμπειρίες από την αναζήτηση εργασίας.


Εμπειρίες αγχώδεις, πιεστικές, κωμικοτραγικές, αποκαλυπτικές σε κάθε περίπτωση της εργασιακής «ζούγκλας» που έχει έρθει για να μείνει και που ήταν ο στόχος -και όχι μια «παράπλευρη απώλεια»- των μνημονίων.

Το πλαίσιο μέσα στο οποίο περιπλανούμαστε αναζητώντας εργασία αποτελεί μια «ζούγκλα», διαμορφωμένη επιμελώς από τις κυβερνήσεις των τελευταίων (πολλών) ετών.

Με τη «γενιά των 700 ευρώ», που κάποτε φάνταζε δυστοπία να μοιάζει πια άπιαστο όνειρο, την εποχή του υποκατώτατου μισθού και του «400 μαύρα και άμα σ’ αρέσει», και παρά τα βήματα προς την καπιταλιστική ανάπτυξη -ή μάλλον ως προϋπόθεση γι’ αυτήν- η Ελλάδα παραμένει «πρωταθλήτρια» στην Ευρώπη στην ανεργία των νέων, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, με το σχετικό ποσοστό να κυμαίνεται γύρω από το 20%.

Σύμφωνα δε με έρευνα του ινστιτούτου «διαΝΕΟσις» -που ίδρυσε ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος- κατά τη διάρκεια της κρίσης ο αριθμός των νέων εργαζομένων έως 29 ετών μειώθηκε στο μισό. Αυτό το κλίμα ενισχύει τον εργοδοτικό «τσαμπουκά», με τον οποίον έρχονται αντιμέτωποι όσοι αναζητούν εργασία.